Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Ik veranderde mijn 4-jarige zoon in een iPad-zombie. Net als talloze ouders tijdens deze pandemie, wendde ik me tot extreme maatregelen toen COVID-19 toesloeg. Ik heb zijn schermtijdschema veranderd van twee uur per dag in het weekend naar elke dag voor onbeperkte uren een dag. Vóór de pandemie, wanneer de waarschuwing voor de schermtijdlimiet verscheen, zou ik het sneller weghalen dan nodig is om een gebraden gerecht in mijn mond te stoppen - en ik was helemaal in orde met mijn fastfood-opvoeddieet. Als freelancer en moeder van twee zat ik in de overlevingsmodus en de iPad leek in eerste instantie het antwoord te zijn.
Een dag uit het leven van een werkende moeder die het bijna heeftDit is een groot probleem - voor veel mensen
De iPad was een snelle oplossing om hem kalm te houden en vermaakt te worden, terwijl ik ook voor mijn pasgeboren dochter en de klusjes in huis zorgde. Volgens een recent onderzoek van Axios ben ik niet de enige. Tijdens de pandemie is de schermtijd voor kinderen van zes tot twaalf jaar met 50% tot 60% toegenomen, wat neerkomt op gemiddeld ongeveer 5 uur of meer per dag. De Wereldgezondheidsorganisatie beveelt daarentegen niet meer dan een uur aan voor kinderen van 3 tot 4 jaar.
Als mijn zoon zijn normale, gelukkige en levendige zelf leek, zou ik waarschijnlijk vastgehouden hebben aan het nieuwe normaal van onbeperkte iPad- en schermtijd, maar hij veranderde in een monster toen het tijd werd om zijn favoriete apparaat uit te zetten. Hij schreeuwde, gooide met dingen, stampte rond en verloor eigenlijk zijn knikkers. Hij had zijn schermfixatie nodig en ik wilde niet dat zijn huidige toestand de nieuwe norm werd in casa Palomares-Lam. Mijn man en ik hebben uiteindelijk besloten dat hij de stekker uit het stopcontact moest halen.
Ons plan
Zoals je je kunt voorstellen, hebben opvoedingssites veel advies over het beperken van de schermtijd. Suggesties variëren van het instellen van limieten voor apparaten tot het doneren van oudere apparaten en alles daartussenin.
Ons gezin begon een schema en zorgde ervoor dat onze zoon deel uitmaakte van het planningsproces. Hij houdt van robotstofzuigers (wie niet, toch?), En we hebben ervoor gezorgd dat we twee dagen hebben ingepland om ze overdag te laten werken, zodat hij erover kan bezwijmen. We hebben ook tijd toegevoegd voor knutselen, lezen, klusjes doen, vrij spelen en naar buiten gaan om te wandelen of rond te hangen in de achtertuin.
De takenlijst omvatte helpen met de was, de afwas doen, de vaatwasser inladen, werkbladen afvegen (ook bekend als de antiviruspolitie) en zijn speelgoed opruimen. Hij HOUDT van de was, althans voorlopig, en heeft grote waardering voor het laden van de wasmachine en het legen van de pluizenbak uit de droger. Hoe gekker het is, hoe meer hij onder de indruk is.
Hij vindt het ook leuk om de vaat af te spoelen en in te laden. Hoewel ik misschien bepaalde borden en bestek moet aanpassen, zorg ik ervoor dat ik de inspanning prijs en hem laat weten wat een geweldige helper hij is.
Vooruitgang boeken
Om zijn vorderingen bij te houden en zijn inspanningen te belonen, hebben we een beloningskaart gekocht. Ik heb dit specifieke product gekozen omdat het tweetalig is. Ik ben Latina en het is belangrijk voor mij dat hij beetje bij beetje Spaans leert. Het is ook magnetisch en heeft 20 verwisselbare taken. Als hij 4 tot 5 sterren krijgt, wordt hij aan het eind van de dag beloond met een sticker. Als hij de hele week gemiddeld 4 tot 5 sterren haalt, krijgt hij een stickerboek. Hij vindt dit plan geweldig en is er super enthousiast over. Elke week bedenken we verschillende klusjes of gedragsaspecten om ons voor de week op te concentreren, waaronder ons laten praten aan de telefoon (wat een grote uitdaging is!), geen gemene woorden zeggen en zijn groenten eten.
Enkele realisaties
Door hem meer werk in huis te laten doen, heb ik geleerd dat deze kleine jongen een DOENER is. Vooral als het gaat om het opruimen van de voorste stoep en de achtertuin met zijn vader. Schrijf hem in stat! Net als elke peuter heeft hij zijn humeur. Hij zal weigeren zich aan te kleden of ons op verzoek uit te dagen, maar we laten hem weten dat het gevolg minder tijd op zijn iPad betekent.
Hoe het tot nu toe gaat
Ik heb een sterke waardering voor de manier waarop deze grafiek hem heeft gemotiveerd, en ik ben me er ook meer van bewust dat ik hem prijs voor zijn werk. We hebben een groot stickerboek en hij krijgt aan het eind van de week vaak vijf of zes stickers, die hij behandelt als magische gouden munten die hij uiteindelijk in een pretpark zal verzilveren. Met alle dagelijkse taken en fantasierijk / onafhankelijk spel in zijn schema gesneden, daalde de schermtijd tot 2,5 uur versus 4 of meer.
Elk gezin moet doen wat goed voor hen is, maar als je op het punt staat om op reis te gaan om de iPad van je kleintje af te halen, toon jezelf dan wat vriendelijkheid. Dit is waar ik mezelf aan probeer te herinneren op de dagen dat ons schema niet ging zoals gepland:
Minder schermtijd is het doel, maar ik ga mezelf ook niet in elkaar slaan als hij een extra uur dan normaal op het scherm krijgt. Onthoud dat het opvoeden van een kind tijdens een pandemie betekent dat hier geen echte regels voor zijn.
We merkten dat onze zoon gelukkiger, meer betrokken en minder gehecht is aan de iPad. Het was een proces en in het begin had hij zijn deel van de meltdowns, maar het gevolg was dat de iPad een hele dag verwijderd moest worden. Hij leerde al snel dat gedoe niet goed was voor zijn agenda. Deze tijd thuis was voor ons allemaal een leerproces en aanpassing en ik ben blij dat de iPad-zombie voorgoed verdwenen lijkt te zijn. Het belangrijkste is dat ik het idee heb laten vallen dat ik verantwoordelijk ben voor het constant vermaken van mijn zoon. Ik vind het goed dat hij zijn verveling in zich opneemt en het hier ouderwets houdt. Het werkt voor nu.
Hier is hoe ik omga met de woede van mijn moeder tijdens de pandemie
