Pitch pine, ook wel bekend als Pinus rigida, is een inheemse boom die wordt gezien in het noordoosten van de Verenigde Staten en Oost-Canada. Gemiddeld wordt hij dertig tot veertig voet hoog, maar hij kan in ideale omstandigheden tot bijna dertig voet groeien. Het is de boom die het grootste deel van de New Jersey Pine Barrens vormt. Er zijn ook grote aantallen van hen in de staat New York nabij Albany, Long Island, en op Cape Cod, Massachusetts.
Pekdennen kunnen meer dan tweehonderd jaar oud worden en hebben de neiging om na negentig jaar hun maximale hoogte te bereiken. Van deze boom is bekend dat hij hybridiseert met andere dennensoorten zoals loblolly-dennen (Pinus vastgebonden), of vijverdennen (Pinus-serotina), ook bekend als een ondersoort van pekden. De den heeft de neiging om na beschadiging (snijden of verbranden) te regenereren en zal kronkelende takken ontspruiten die in verschillende richtingen kunnen buigen. Deze neiging kan een ongewone, enigszins "open" vorm creëren en maakt de den tot een gewilde soort voor bonsailiefhebbers. Het heeft een rijke donkergroene kleur aan zijn naalden; nieuwe groei is een geelachtig groen, gemakkelijk herkenbaar.
Pitch pine heeft een plaats in de Amerikaanse geschiedenis als een van de belangrijkste keuzes die worden gebruikt voor de bouw van radiotorens, scheepsbouw en spoorwegbanden. Het werd ook gebruikt om teer en terpentijn te maken. Het hoge gehalte aan pek maakt het bestand tegen verval en daarom nuttig voor bepaalde bouwdoeleinden. Het veld heeft ook medicinale toepassingen; de Iroquois-stammen in het noordoosten gebruikten het voor verschillende helende doeleinden, waaronder het maken van kompressen voor wonden, brandwonden en gewrichtspijn. Omdat het een vrij zacht hout is, maar meestal waterdicht, was het ook bekend dat het door verschillende Indiaanse stammen werd gebruikt voor houtsnijwerk en kanoën.
| Botanische naam | Pinus rigida |
| Gemeenschappelijke naam | Pitch dennen |
| Planttype: | Groenblijvende boom |
| volwassen maat | 40' - 90' |
| Blootstelling aan de zon | Volle zon tot halfschaduw |
| Grondsoort | Goed gedraineerd met rot materiaal; verdraagt de meeste bodems |
| Bodem pH | zuur tot neutraal |
| Bloeitijd | Nvt |
| Bloemkleur | Nvt |
| Winterharde zones | Winterhard tot Zone 4 |
| Inheemse gebieden | Noordoost-VS, Oost-Canada |
Hoe Pitch Pine te kweken
Deze winterharde bomen zijn er in verschillende cultivars, waaronder "Sandy Beach" dat in Maine wordt gevonden, en is bijzonder tolerant ten opzichte van zoute omstandigheden en een slechte bodemcultuur. Een andere is "Sherman Eddy", een dwergvorm die is ontdekt in de Poconos van Pennsylvania. Deze majestueuze bomen hebben een dikke bast die groeit als gepantserde platen. De bast heeft een roodbruine kleur die overgaat in grijs en dan bijna zwart.
De boom produceert kleine kegels, ongeveer vijf centimeter lang, die twee jaar nodig hebben om te rijpen en te groeien in clusters van drie tot vijf. In tegenstelling tot veel dennen, blijven de kegels van dennen de neiging om meerdere jaren aan de boom te blijven, in plaats van te vallen. Naarmate dennen ouder worden, hebben ze de neiging om interessante vormen aan te nemen, omdat takken regenereren als reactie op wind of andere weersschade. Dit maakt ze tot een schilderachtige landschapsoptie. In bosrijke omgevingen is de kans groter dat andere bomen deze bomen inhalen en verdringen, vooral als er goede voedingsstoffen en drainage in de bodem zijn. Door ze te planten waar weinig anders zal groeien, kan na verloop van tijd een gezond veldbos ontstaan. Ze zijn meestal brandwerend, waardoor ze op lange termijn overleven in het bos.
Bodem
De pekden is niet erg kieskeurig over grond en staat bekend om zijn bloei in gronden waar andere planten niet in kunnen overleven, inclusief grond die zuur, zanderig of voedselarm is. Ze zullen de neiging hebben om zichzelf beter te zaaien in gebieden met wat bladafval en een behoorlijke vochtretentie in de grond. Ze zijn ook tolerant ten opzichte van zoute gronden, wat verklaart waarom ze gedijen op Cape Cod.
Licht
Pekdennen kunnen groeien in halfschaduw, als er niet te veel concurrentie is van eiken of andere hardhoutbomen, die, omdat ze sneller groeien dan pekdennen, ze vaak zullen vervangen nadat brand de bossen heeft beschadigd. Ze groeien het beste in de volle zon en voldoende ruimte om hun wortels te vestigen.
Water
De pekpijnboom zal groeien in extreme omstandigheden, waaronder droogte, maar zijn gezondheid op de lange termijn kan eronder lijden als droogte de norm wordt. Vocht vasthouden is beter met bodems met een beetje meer klei of leem, maar den groeit redelijk betrouwbaar, zelfs met dunne bodems en onregelmatige regenval.
Temperatuur en vochtigheid
Deze bomen zijn erg winterhard bij koude temperaturen en zullen overleven op plaatsen zo koud als USDA Zone 4. Ze hebben geen behoefte aan vochtigheid en krijgen voldoende vocht in de inheemse regio's van het noordoosten waar ze de neiging hebben om te groeien, in de buurt van loofbossen.
Voortplanting
De beste manier om deze bomen te vermeerderen is met zaailingen. De jonge zaailingen hebben een betere overlevingskans als de grond rijk is en met een goede drainage en met volle zon.
Toxiciteit
Pekdennen zijn niet nuttig voor de voedingswaarde van dieren in het wild, maar zoals veel coniferen en evergreens, kunnen de nieuwe knoppen in het voorjaar worden gegeten. Andere plantendelen zijn gif.webptig als ze worden geconsumeerd. Het hout heeft een hoog harsgehalte en is daarom niet geschikt voor gebruik in open haarden of houtkachels, maar kan wel nuttig zijn voor vreugdevuren buiten. Het is aangenaam geurig wanneer het wordt verbrand, maar vanwege de hars kan het de neiging hebben om te "ploffen" bij het branden, dus wees voorzichtig bij het buitengebruik.
