Als mensen het hebben over verhuizen naar een land als Mexico, zal een van de onvermijdelijke eerste vragen zijn of het veilig is om daar te wonen. Met mediaverhalen over drugsoorlogen, schietpartijen en ontvoeringen, kan het veilig zijn om in Mexico te wonen?
In plaats van alles te geloven wat ik heb gehoord en gelezen, besloot ik mijn zus te vragen hoe veilig ze zich voelde in Mexico sinds ze daar nu meer dan een jaar woont.
Nu je de "huwelijksreis"-periode van je liefdesaffaire met Mexico ver voorbij bent, zou ik je willen vragen naar enkele van de minder hartige aspecten die het land volgens de geruchten zou bezitten. Hoe veilig voelde u zich het afgelopen jaar in Mexico te wonen?
Heel. Ik denk dat het helpt dat we hier in Yucatan zijn, weg van de grenssteden waar de meeste problemen zouden zijn. We ontmoetten een lokale inwoner in Merida, die ons vertelde dat het schiereiland Yucatan zo ongeveer de veiligste plek is om in Mexico te zijn.
Waarom is dat, denk je?
Volgens haar is het schiereiland een afschrikmiddel voor misdaad omdat het het voor criminelen moeilijk maakt om te ontsnappen, omdat het aan drie kanten wordt omringd door water. Zelf denk ik dat het ook iets te maken heeft met de aard van de Maya's, een vreedzaam, eerlijk en hardwerkend volk dat een groot deel van de bevolking van Yucatan uitmaakt. Ik heb me nog nooit onveilig gevoeld, zelfs 's nachts alleen door de straten hier in Playa Del Carmen.
Hoe zit het met kleinere misdaden? Heb je meegemaakt dat iemand je probeerde te bedriegen of dat er ooit iets van je werd gestolen?
Waar we zijn in Playa Del Carmen is ook zwaar bevolkt door toeristen, vooral in het hoogseizoen, en ja, als je door de drukke Quinta Avenida loopt, heb je het gevoel dat iedereen erop uit is om geld van je te verdienen. En hoewel 90% van de tijd het gewoon een kwestie is van ondernemende Mexicanen die hard werken om de kost te verdienen, ja, we hebben een paar keer meegemaakt dat iemand ons probeerde te bedriegen. Bertrand had ooit een klein incident bij het tankstation. Nu werden we op de hoogte gebracht van de veelvoorkomende truc waarbij de gasbediende de pomp niet op nul zet, en u uiteindelijk betaalt voor uw gas plus wat de laatste persoon in zijn of haar auto heeft gestopt.
Deze keer is de nieuwe tactiek blijkbaar om je op je gemak te stellen door je te laten zien dat de pomp op nul is gezet. Dan, in de hoop dat u nu minder waakzaam bent, proberen ze een goochelarij als het tijd is om voor het gas te betalen. De pomp toonde aan dat hij 445 pesos (ongeveer US $ 40) verschuldigd was. Bertrand overhandigde de jonge man (vreemd genoeg, hij was niet degene die het gas had gepompt) twee biljetten van 200 peso en een biljet van 50 peso. In plaats van iets te wisselen hield de jongen de rekeningen omhoog en herhaalde hij het bedrag dat Bertrand moest betalen. In een flits had hij een van de biljetten van 200 peso ingewisseld voor een biljet van 20 peso, zodat toen Bertrand keek naar wat de jongen in zijn hand hield, het leek alsof Bertrand hem per ongeluk een 200 en een 20 had gegeven in plaats van twee. 200 peso biljetten.
Gelukkig was Bertrand wijs in de truc, wierp de jongen een van zijn fellere blikken toe, en de jongen bracht schaapachtig een verandering aan. Onnodig te zeggen dat hij geen fooi kreeg. De volgende keer dat Bertrand tankte, maakte een andere bediende er ook een punt van hem te laten zien dat hij weerstand bood aan de pomp. Toen Bertrand hem betaalde, zorgde hij ervoor dat hij de geldrekening per rekening naar de bediende telde, om er zeker van te zijn dat er geen discrepantie was.
Maar echt, dit is zo ongeveer de enige keer tot nu toe dat we rechtstreeks het doelwit zijn geweest van iets oneerlijks.
Dus je voelt je er niet onveilig door, of dat je constant op je hoede moet zijn?
Nee. We hebben besloten dat we liever niet zo zouden leven, en als we iets verliezen, hetzij door onze eigen onvoorzichtigheid en/of door de oneerlijkheid van iemand anders, dan is de kans groot dat wat we hebben verloren waarschijnlijk naar iemand is gegaan die het duidelijk nodig had meer.
