Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Met hun groenblijvende gebladerte en een groot aantal bloemen in een tijd van het jaar waarin weinig andere dingen bloeien, worden winterheideplanten gewaardeerd door huiseigenaren die het hele jaar door interesse in de tuin zoeken. Deze kleine struiken verdienen een plaats tussen de meest populaire zuurminnende planten in het Noord-Amerikaanse landschap.
Botanische classificatie en plantentaxonomie
Plantentaxonomie classificeert de hier besproken winterheideplanten als: Erica x darleyensis Mediterraan roze. Dit laatste is de cultivarnaam.
Merk op dat, hoewel soms aangeduid als heideplanten, Erica x darleyensis Mediterraan roze wordt nauwkeuriger "winterheide" genoemd. Dat komt omdat, technisch gezien, de echte heideplanten worden geclassificeerd als: Calluna vulgaris. Maar de verschillende soorten Erica, die nauw verwant zijn aan Calluna vulgaris, zijn bij de laatste gegroepeerd en worden ook losjes "heideplanten" genoemd. De twee termen worden hier door elkaar gebruikt.
Winterheide is een groenblijvende onderheester met een opgaande groeiwijze met dicht gebladerte.
Erica x darleyensis Mediterraan roze is een hybride, waarvan de ouders zijn: Erica Carnea en Erica erigena. Erica Carnea is inheems in Midden- en Zuid-Europa, Erica erigena naar Ierland (daarom is de algemene naam Ierse heide). Voorbeelden van cultivars van de twee ouders zijn:
- E. carnea 'Springwood Pink' (zones 5 t/m 7)
- E. erigena 'Golden Lady' (zones 7 t/m 9)
'Springwood Pink' blijft kort (de maximale hoogte is één voet, maar blijft vaak korter), wat suggereert dat het als bodembedekker wordt gebruikt. Hetzelfde geldt voor 'Golden Lady', met als extra bonus dat het groenblijvende blad goudkleurig is.
Plantspecificaties
Erica x darleyensis 'Mediterranean Pink' is het kind van de ouders als het om lengte gaat. Het bereikt ook een maximale hoogte van ongeveer 1 voet lang op de vervaldag (met een spreiding van maximaal het dubbele).
De bladeren nemen de vorm aan van kleine naalden (in tegenstelling tot de schaalachtige bladeren van Calluna vulgaris). De roze bloemen zijn klokvormig en bedekken de struiken bijna volledig als de planten in bloei staan. De algemene naam "winterheide" verwijst naar de bloeiperiode.
Maar de exacte bloeitijd hangt af van je locatie. In New England begint het in november te bloeien, dus je zou het gemakkelijk kunnen karakteriseren als een late herfstbloem. Maar bloemen blijven de winter door (tijdens milde winters), dus je zou ze net zo gemakkelijk kunnen zien als 'winterbloemen' (wat klinkt als een oxymoron voor een New Englander). Aan de andere kant is de bloemkleur er nog steeds vroeg nadat de sneeuw is verdwenen, dus het zou niet oneerlijk zijn om het een vroege lentebloeier te noemen, die wedijvert met Adonis en toverhazelaar om de "vroegste" eer.
Groeicondities
Schotse heide (Calluna vulgaris), inheems in het noorden van Eurazië, kan zo ver naar het noorden worden gekweekt als plantzone 4. Cultivars zijn onder meer:
- 'Alba' (witte bloemen)
- 'Alportii' (rode bloemen)
- 'Aurea' (roze bloemen, gele bladeren)
- 'Cuprea' (paarse bloemen, gele bladeren)
- 'Else Frye' (bloemen wit en dubbel)
Maar Erica x darleyensis 'Mediterranean Pink' is niet zo winterhard als Schotse heide: zone 6 wordt vermeld als de noordelijke grens, hoewel het in zone 5 kan worden gekweekt als het wordt voorzien van ideale bodemgesteldheid en bescherming. Ondertussen wordt zone 8 vermeld als de zuidelijke grens.
Kweek in de volle zon in het noorden voor de beste prestaties. Net als azalea's en rododendrons en berglaurier groeien deze kleine struiken het beste in een vochtige maar goed doorlatende grond met een zure pH van de grond.
Zorg
Scheer het na de bloei. Deze plant is erg vergevingsgezind als het gaat om snoeien. Het kan op een gegeven moment nogal scheef worden; om deze fout te corrigeren, moet u deze zwaar afschuiven. De struik zal goed reageren en uiteindelijk de vorm terugkrijgen die u wilt.
Als je bemest, doe dat dan met het soort mest dat je zou gebruiken voor azalea's en andere zuurminnende planten, of gebruik compost. Maar het is niet nodig om elk jaar te bemesten. Irrigeren bij afwezigheid van regen. Breng mulch aan om vocht in de grond vast te houden.
Gebruik in landschapsarchitectuur
Als kleine struiken met dicht gebladerte, kunnen heideplanten worden samengevoegd tot een bodembedekker die onkruid onderdrukt. Omdat ze een goede afwatering vereisen, zijn ze een kandidaat voor rotstuinen, maar ze verdragen niet zo goed droge grond als veel andere rotstuinplanten, dus kies hun metgezellen verstandig (zodat al je rotstuinplanten "op dezelfde pagina staan" " als het gaat om waterbehoeften).
Er is ook een cultivar van deze kleine groenblijvende struiken met witte bloemen: Erica x darleyensis 'Mediterraans wit'.
