Ik ben altijd al groot geweest met lijstjes, maar verreweg mijn favoriete soort lijst om te maken is een bucketlist. Ik heb er een voor belangrijke levensdoelen, maar ik maak ook elk jaar een kleinere versie. 2020 zou een groot feest worden. Ik had plannen om de tulpen in Nederland te zien bloeien, een roadtrip door de Verenigde Staten te maken, te gaan kamperen in Glacier National Park - en dat was nog maar tot en met augustus. Er stonden ook niet-reizende dingen op mijn lijst: een 10-jarige reünie hebben met mijn studentenclubzussen, een duikbrevet halen, elke maand een nieuw restaurant proberen.
Het klonk allemaal best spannend. Natuurlijk weten we wat er daarna gebeurde. Toen we in maart in lockdown gingen, hield ik naïef de hoop dat sommige van mijn reizen nog zouden plaatsvinden. Naarmate de weken verstreken, nam de mogelijkheid af en bevond ik me in een roes. Ik ben niet gewend om lang stil te zitten of thuis te blijven. (Een collega grapte ooit dat ik mijn appartement in het weekend zou moeten verhuren omdat ik er nooit ben.) Nadat ik had onderhandeld over terugbetalingen of kredieten en mezelf in tranen had verteld dat er "altijd volgend jaar" is, besefte ik dat ik dringend iets anders nodig had om naar uit te kijken. Ik had een nieuwe bucketlist voor 2020 nodig, ook al zag die lijst er heel anders uit dan alle lijsten die ik eerder had gemaakt.
Hier zijn een paar tips die ik tijdens het proces ontdekte:
- De kans grijpen: Ik dacht na over het soort activiteiten dat ik leuk vind, maar maakte er nooit echt tijd voor omdat de tijd voor de pandemie schaars was. Misschien is het elke week een nieuw gezichtsmasker uitproberen of alle Harry Potter-boeken opnieuw lezen. Toen ik mijn focus verlegde van alle dingen die ik niet kon doen naar alle dingen die ik wel kon, veranderde dat mijn kijk.
- Rekruteer indien mogelijk een quarantainemaatje: In mijn geval was het mijn vriend (hij is een introvert en zou blij zijn geweest met geen lijst, maar hij lachte me uit). Iemand anders hebben om ideeën van af te stuiteren maakt het niet alleen leuker, maar hij dacht ook aan dingen die ik niet zou hebben.
- Denk groot en klein: Sommige items die de snit maakten, waren eenvoudig, zoals 'vind het perfecte uitzicht om de zonsondergang te bekijken', terwijl andere meer planning vereisten, zoals 'kamperen tijdens de piek van het herfstgebladerte'. Bij sommige hoefde je het huis helemaal niet te verlaten, zoals "eindelijk mijn kruiden organiseren" en "een creatieve cocktail maken met alleen de bestaande ingrediënten in onze drankkast."
Ik moest fantasierijker zijn dan ooit, maar dit leverde nieuwe tradities op die ik hoop voort te zetten, zelfs nadat de pandemie voorbij is. Een weekend gingen we naar een bosbessenboerderij en hadden het bijna helemaal voor onszelf. Het plukken van de bessen was meditatief. De vogels fluiten, de zon scheen en contact met de natuur was precies wat we nodig hadden na maandenlang opgesloten te zijn geweest. Echt, ik dacht dat dit was waar ik meer van nodig had, zelfs in mijn 'normale leven'. We brachten onze schat mee naar huis en realiseerden ons al snel dat we meer hadden dan we ooit in muesli of muffins konden eten, dus ik werd geïnspireerd om een taart te bakken en ontdekte daarbij een recept voor een boterkorst die nu mijn go- naar.
Een andere zaterdag in oktober brachten we de dag door met rondrijden, kijkend naar Halloween-versieringen buiten. Elk jaar organiseren we een grote Halloween-bash waarbij ik het mijn missie maak om van ons stadshuis een spookhuis te maken, compleet met een spookachtige galerijmuur en levensgrote grafstenen. Ik wist dat dit een van de dingen was die ik het meest zou missen, dus geïnspireerd door een andere traditie - ik ging naar kerstverlichting kijken - combineerde ik de twee en creëerde iets nieuws. In zekere zin was het bijna beter dan kerstverlichting, omdat er niet echt een sjabloon is voor het decoreren voor Halloween en de creativiteit van mensen volledig werd getoond. Bovendien kreeg ik veel ideeën voor mijn eigen op de herfst geïnspireerde voordeur.
Als ik terugkijk op deze herinneringen, kan ik niet zeggen dat ze op dat moment groot aanvoelden. Soms waren ze zelfs bitterzoet, want hoewel het leuk was, wisten we nog steeds dat het een alternatief was voor iets dat we misten. Maar dit jaar leerde ik meer over aanwezig zijn. Omdat we niets te doen hadden en nergens anders konden zijn, moest ik het rustiger aan doen, mijn definitie van avontuur heroverwegen en genieten van dingen dichter bij huis. Dat is een mentaliteit die ik hoop mee te nemen waar ik ook ga (of niet ga) in 2021.
Het verrassende zelfzorgritueel dat me door 2020 heeft geholpen
