Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Kruipende klokjesbloem is een delicate, winterharde, ziekteresistente vaste plant die gemakkelijk groeit in verschillende omstandigheden. Hoewel er tal van soorten klokjes zijn, is de kruipende variëteit relatief gemakkelijk te identificeren. De bladeren aan de basis van de plant zijn hartvormig en worden smaller en lansachtiger naarmate ze omhoog gaan. De hangende, klokvormige paarse bloemen verschijnen tijdens de zomer en groeien aan één kant van de stengel. Je zou kunnen denken dat een mooie, gemakkelijk te kweken plant zou zorgen voor een perfecte tuinbloei, maar je zou het mis hebben - in feite wordt kruipende klokjesbloem als extreem invasief beschouwd.
Als je deze agressieve soort in je tuin introduceert, moet je dat voorzichtig en strategisch doen, anders duurt het niet lang voordat hij je andere bloemen verstikt en bijna onmogelijk uit te roeien blijkt. Het heeft een snelgroeiend en diep wortelgestel van lange knollen dat, als het ongetemd wordt gelaten, de aartsvijand van veel tuinders kan worden. Nu de omvang van zijn agressieve aard is ontdekt, wordt het in een groot deel van het land geclassificeerd als een invasieve soort.
De kruipende klokjesbloem werd vanuit zijn geboorteland Europa naar Noord-Amerika gebracht en was aanvankelijk een populaire plant dankzij het vermogen om bestuivers zoals bijen en vlinders aan te trekken. Kruipende klokjesbloem produceert in de zomer een overvloed aan zaden (meer dan 15.000 per plant), die vervolgens gemakkelijk worden verspreid door insecten en een zacht briesje. De plant groeit snel en kan je landschap in slechts een seizoen overnemen als je hem aan zijn lot overlaat. Uiteindelijk, hoewel het mooi is, is het niet aan te raden om kruipende klokjesbloem in je tuin of landschap te planten.
| Botanische naam | Campanula rapunculoides |
| Gemeenschappelijke naam | Kruipende klokjesbloem, rampion klokje |
| Planttype: | Kruidachtige vaste plant |
| volwassen maat | 2-4 ft. Lang, 1-3 ft. Breed |
| Blootstelling aan de zon | Volle zon, halfschaduw |
| Grondsoort | Vochtig maar goed doorlatend |
| Bodem pH | Neutraal tot zuur |
| Bloeitijd | juli tot september |
| Bloemkleur | Lavendel, paars |
| Winterharde zones | 3-9 (USDA) |
| Inheems gebied | Europa |
| Toxiciteit | Niet gif.webptig |
Verzorging van kruipende klokjes
Kruipende klokjesbloem groeit vrijwel overal. Het kan gedijen in verschillende lichtomstandigheden en kan gemakkelijk verschillende grondsoorten aan, zelfs die met slechte drainage of onvruchtbaar zijn. Het wordt gevonden in de meeste delen van Noord-Amerika, behalve in de heetste zuidoostelijke staten. Dat gezegd hebbende, op vochtige en schaduwrijke locaties is de plant het meest invasief.
Licht
Kruipende klokjesbloem zal het meest doordringend zijn (en zichzelf het meest agressief uitzaaien) wanneer ze in de volle zon groeien. De plant kan echter ook prima standhouden op halfschaduw en schaduwrijke plekken.
Bodem
Hoewel het een verscheidenheid aan bodemgesteldheid kan verdragen, zal kruipende klokjesbloem het meest overvloedig groeien in een grondmengsel dat vochtig maar goed doorlatend is. Bovendien kan het zich aanpassen aan een breed scala van neutrale tot zure pH-waarden.
Water
Kruipende klokjesbloemen geven de voorkeur aan constant water en doen het het beste met ongeveer 1 inch water per week, hetzij door regenval of handmatige bewateringsmethoden. Als ze eenmaal zijn gevestigd, zijn ze licht droogtetolerant, hoewel een gebrek aan water hun bloei zal beïnvloeden.
Temperatuur en vochtigheid
Hoewel kruipende klokjesbloem goed is aangepast aan een verscheidenheid aan temperatuur- en vochtigheidsomgevingen, verspreidt hij zich en groeit hij het snelst in het koelere weer van het vroege voorjaar of de late herfst. Bovendien zijn de planten winterhard tot ongeveer 5 graden Fahrenheit, hoewel ze bij extreem lage temperaturen niet meer bloeien.
Kunstmest
Kruipende klokjesbloem verspreidt zich gemakkelijk en agressief en mag geen kunstmest krijgen.
Hoe Creeping Bellflower te verwijderen?
Wees voorbereid op een lang project wanneer u probeert de hardnekkige kruipende klokjesbloem uit uw landschap uit te roeien. Strenge hand trekken, maaien en deadheading zal de soort niet uitroeien, maar het zal herinzaaien voorkomen en kan de verspreiding enigszins helpen beheersen. Het kan enkele jaren van hard werken vergen om deze soort te elimineren, en sommige tuinders kiezen ervoor om zich in plaats daarvan te concentreren op het beheer ervan.
De wortels verwijderen
Een deel van het probleem met het verwijderen van kruipende klokjesbloem is dat de witte, vlezige ondergrondse wortelstokken en diepe penwortels niet zomaar kunnen worden uitgetrokken. Als u dit onzorgvuldig doet, blijven er onvermijdelijk stukken in de grond achter en zelfs het kleinste rhizomateuze deel kan leiden tot hergroei.
Voor het beste succes is het uitgraven van de wortels vereist. Je moet aan alle kanten van de plant minstens 6 tot 9 inch in de grond graven. Je moet langzaam en methodisch alle wortelsecties die je vindt eruit zeven en alle delen van de plant moeten in verzegelde algemene afvalzakken worden gedaan. Als ze worden toegevoegd aan composthopen of bakken, kunnen ze teruggroeien zodra de compost is aangebracht.
Kruipende klokjesbloemwortels kunnen ook verstrikt raken met de wortels van andere nabijgelegen planten. Misschien moet je andere soorten opofferen terwijl je aan het werk bent om je tuin van dit onkruid te ontdoen. Als je een gewaardeerde plant hebt die je wilt proberen te redden, kun je deze het beste verwijderen en voorzichtig proberen te scheiden van de wortels van de klokjesbloem. De wortels moeten dan worden afgewassen en de plant moet in een pot worden bewaard om ervoor te zorgen dat er geen kruipende belbloemgroei verschijnt.
Verstikkingsmethoden
Een andere methode om kruipende klokjes te verwijderen is om de planten te bedekken om ze van licht te beroven. Dit is echter alleen praktisch als de bloemen in kleine stukjes groeien. Om dit te doen, kunt u kranten, karton of plastic gebruiken, dat vervolgens wordt bedekt met aarde of zware mulch. Hoewel het misschien gemakkelijker lijkt, is deze methode niet altijd onfeilbaar - soms zullen de wortels van de kruipende klokjesbloem in een slapende toestand liggen (waardoor je denkt dat hij is uitgeroeid) en kan het volgende seizoen nieuwe groei verschijnen.
Chemische verwijdering
Het chemisch verwijderen van uw kruipende klokjesbloem kan het beste als laatste redmiddel worden gehouden. Niet alleen kunnen herbiciden een risico vormen voor het milieu, mensen en dieren, maar ze hebben niet altijd het beste slagingspercentage. Als u echter merkt dat de plant uw terras is binnengedrongen. scheuren in oprit of verharde delen in uw tuin, kan het de moeite waard zijn om deze methode toe te passen, omdat het niet mogelijk is om de wortels op te graven. Evenzo, als de planten zich naar uw gazon hebben verspreid, kunt u een herbicide gebruiken dat het actieve ingrediënt triclopyr bevat, omdat dit het gras niet beschadigt.
Algemeen verkrijgbare breedbladige herbiciden en ontbladeringsmiddelen zoals 2,4-D zijn niet effectief gebleken bij het bestrijden van kruipende klokjes. Er is echter beperkt succes aangetoond met die met de werkzame stof glyfosaat, zoals Roundup®. Door de behandeling rechtstreeks met een spons aan te brengen, kan worden voorkomen dat deze in contact komt met andere nabijgelegen breedbladige soorten. Het beste succes zal echter optreden als het royaal op de plant wordt gespoten.
Behandelingen moeten in de late lente of vroege herfst worden toegepast, terwijl de temperaturen tussen 60 graden Fahrenheit en 85 graden Fahrenheit liggen. U wilt er ook zeker van zijn dat er gedurende ten minste een paar dagen na de behandeling geen regen in de voorspelling valt. Wekelijks opnieuw aanbrengen gedurende meerdere weken wordt vaak aanbevolen.
