Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Het kan lijken alsof planten een eindeloze voorraad verwarde wortels hebben, vooral wanneer je ze probeert te graven of te verdelen. De meeste planten hebben de wortelstructuur aangepast aan hun groeiomstandigheden. De wortels van snelgroeiende eenjarige planten zoals sla en coleus zijn bijvoorbeeld ondiep en blijven meestal dicht bij het grondoppervlak om te profiteren van zomerregens. Veel planten zullen hun wortels in alle richtingen door een tuinbed laten rennen. Deze ongebreidelde telers, zoals gehoorzame planten (Physostegia virginiana) en verschillende asters, kunnen op deze manier snel onkruidachtig worden. En andere planten hebben een trefzekere manier ontwikkeld om droogte te overleven door hun wortels diep onder het grondoppervlak te sturen. Er wordt gezegd dat deze taproots hebben. Als je ooit hebt geprobeerd een paardenbloem met je hand uit de grond te trekken, kwam je een penwortel tegen die zijn grond vasthield.
Wat is een penwortel?
Zoals de naam al aangeeft, is een penwortel meestal een lange en ietwat dikke wortel die diep in de grond steekt. Het is de eerste wortel die uit het zaadje verschijnt en blijft de grootste, centrale wortel van de plant. Wortelen, pastinaken en paardebloemen worden allemaal als penwortels beschouwd.
De zijwortels vertakken zich van de penwortels en dan vormen zich meer zijwortels uit de aanvankelijke zijwortels, maar de centrale penwortel blijft de grootste en graaft het diepst in de grond. Een goed voorbeeld is een gewone wortel. Het deel dat je eet is de penwortel, maar je zult ook kleinere wortels zien langs de hele centrale wortel.
Wortelen zijn een voorbeeld van conische taproots, maar taproots hoeven niet recht of zelfs taps toelopend te zijn. Radijsjes zijn ook penwortels, maar die zijn breed in het midden en lopen taps toe aan de onderkant en vaak aan de bovenkant. Ze zijn een spoelvormige penwortel. Dan zijn er de napiform penwortels zoals bieten, die breed zijn aan de bovenkant en aan de onderkant erg dun worden. De vorm kan veranderen, maar de functie blijft hetzelfde: de wortel diep genoeg in de grond houden om toegang te krijgen tot water.
Voordelen van planten met taproots
Planten met penwortels zijn over het algemeen zeer droogtetolerant. Veel woestijnplanten kunnen wortels meer dan 75 voet naar beneden sturen, waardoor ze water kunnen vinden, zelfs in droge klimaten of omstandigheden.
Taproots kunnen ook dienen om voedselreserves op te slaan, waardoor ze nog zelfvoorzienend en veerkrachtiger worden.
Nadelen van Taproots
Omdat de penwortel zo diep in de grond gaat, kan het erg moeilijk zijn om een penwortelplant te graven en op te tillen. Denk aan de paardebloemen in de tuin.
Het verdelen van penwortelplanten is een andere uitdaging. Je kunt niet zomaar delen van de kroon afbreken, met wortels eraan, zoals je zou doen met iets als daglelies of coreopsis, omdat je bij elke deling een stukje van die penwortel moet krijgen. Maar nogmaals, denk terug aan de paardenbloem en je zult begrijpen dat het niet onmogelijk is.
Taproots vormen vaak uitlopers in de buurt van de kroon. Dit worden nekken genoemd. Als uw plant deze heeft, kunt u elke nek afsnijden waaraan enkele kleinere wortels zijn bevestigd en met goed succes opnieuw planten. vlinderstruik (Buddleia davidii) kunnen vaak op deze manier worden verdeeld.
Als er zich geen uitlopers hebben gevormd, kun je nog steeds proberen een klein stukje van de eigenlijke penwortel te nemen, met ten minste één oog en wat kleinere wortels eraan vastgemaakt, en opnieuw te planten. Net als je onthoofde paardenbloem, zal het een nieuwe scheut sturen.
Jonge zaailingen van penwortelplanten zijn veel gemakkelijker te transplanteren. Planten zoals vlinderwier (Asclepias tuberosa) zal veel zaailingen vormen, dus u hoeft de oorspronkelijke plant niet te verstoren. Wacht niet te lang, want de extra stress maakt het verplaatsen ervan moeilijker.
Planten Met Taproots
Het is moeilijk om een definitieve lijst van planten met penwortels te geven, omdat veel planten, zoals de meeste bomen, beginnen met penwortels, maar zullen overschakelen naar het sturen van zijwortels dichter bij het grondoppervlak zodra ze zijn gevestigd. Tomatenplanten die uit zaad zijn gekweekt, hebben de neiging om een penwortel naar beneden te sturen, maar die uit stekken zijn dat niet.
Wortelgroenten, zoals hierboven vermeld en ook jicama, pastinaak, schorseneren en rapen, worden als penwortels beschouwd.
Enkele veel voorkomende tuinbloemen en kruiden (samen met hun cultivars) met penwortels zijn de volgende:
- Ballon bloem (Platycodon grandiflorus)
- Bugbane (Cimicifuga racemosa)
- Vlinderwier (Asclepias tuberosa)
- Smeerwortel (Symphytum officinale)
- Kussen wolfsmelk (Euphorbia polychroma)
- Dille (Anethum graveolens)
- Valse blauwe indigo (Baptisia australis)
- Mierikswortel (Armoracia Rusticana)
- Lupine (Lupinus polyphyllus)
- Oosterse klaproos (Papaver orientale)
- Peterselie (Petroselinum crispum)
- Zee hulst (Eryngium)
En verschillende onkruiden overleven met behulp van penwortels zoals weegbree en kudzu.
