Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Earth Day werd geboren in 1970, in een wereld verscheurd door politieke strijd en aangemoedigd door vrijgevochten activisme. De tijden waren aan het veranderen en een onwaarschijnlijke samenloop van mensen en gebeurtenissen leidde tot de eerste viering van Earth Day op 22 april 1970.
Maar het zaad van Earth Day werd vele jaren eerder geplant toen een handvol wetenschappers en natuurbeschermers zich realiseerde dat de fenomenale naoorlogse groei van de Amerikaanse industrie - en de daarmee gepaard gaande lucht- en watervervuiling - een groot deel van de natuurlijke wereld vernietigde.
De milieubeweging en de Dag van de Aarde
In 1962 publiceerde Rachel Carson, een stille eenling van een boerderij in Pennsylvania die een gerenommeerd bioloog en natuurschrijver werd, Stille Lente, een jeremiad tegen het sproeien van DDT en andere pesticiden. Door het gebruik ervan de schuld te geven van de wijdverbreide decimering van vogel- en dierenpopulaties, wordt ze gecrediteerd voor het geven van de robuuste wetenschappelijke onderbouwing aan de milieubeweging.
Andere gebeurtenissen in de jaren zestig hebben het publiek bewust gemaakt van de vernietiging van het milieu. De luchtvervuiling in Los Angeles, New York City en andere stedelijke gebieden had zulke gevaarlijk hoge niveaus bereikt dat de gevolgen voor de menselijke gezondheid onmiddellijk en onmiskenbaar waren.
Bevolkingsgroei, de aanzet voor Paul Erlichs baanbrekende bestseller uit 1968 1968 De bevolkingsbom, kreeg de schuld van het platwalsen van velden en bossen om uitgestrekte buitenwijken te creëren. En in wat misschien wel de beroemdste door de mens veroorzaakte ramp van het decennium is, vatte de Cuyahoga-rivier in Ohio, die door Cleveland en andere industriële steden stroomde, in 1969 vlam door al het gevaarlijke afval dat er regelmatig in werd gedumpt.
Gaylord Nelson en de eerste dag van de aarde
Het was tijdens deze periode dat senator Gaylord Nelson, een op natuurbehoud gerichte democraat uit Wisconsin, voor het eerst voorstelde van milieubescherming een nationale prioriteit te maken. In 1963 overtuigde senator Nelson president Kennedy om op een nationale 'conservatietour' te gaan, maar daar kwam politiek weinig van terecht. Datzelfde jaar voerde Nelson wetgeving in om DDT te verbieden: geen enkel congreslid sloot zich bij hem aan.
Nelson merkte onverschrokken op dat een aantal kleine organisaties enig succes hadden geboekt bij het promoten van milieukwesties ter plaatse. Geïnspireerd door deze gebeurtenissen en door het groeiende aantal anti-oorlogsprotesten en 'teach-ins' die in het hele land waren ontstaan, besloot Nelson in 1969 dat een enkele dag gewijd aan een milieu-teaching misschien wel de perfecte manier zou zijn om vervuiling tegen te gaan. , ontbossing en andere milieukwesties bovenaan de politieke agenda van het land.
Sprekend op een conferentie in Seattle in september 1969, stelde Nelson een demonstratie van kust tot kust voor namens milieubelangen, gepland voor de lente van 1970. In de woorden van Nelson: "De reactie was elektrisch. Het ging als gangbusters. "
Mensen in het hele land waren blijkbaar op zoek naar een uitlaatklep om hun groeiende milieubewustzijn te uiten. Nelson haalde ook een paginagrote advertentie in De New York Keer in januari 1970, en kondigde aan dat Earth Day zou plaatsvinden op woensdag 22 april. De datum werd gekozen vanwege de timing met lesroosters voor studenten, warmer weer en geen concurrerende feestdagen.
Lokale activiteiten voor Earth Day
Hoewel Nelson hielp bij het opzetten van een onafhankelijke organisatie - Environmental Teach-In, Inc., geleid door Denis Hayes, een studentenactivist - om de stroom van verzoeken om informatie af te handelen, stond de senator erop dat Earth Day op lokaal niveau zou worden georganiseerd. Dit bleek een geïnspireerd idee te zijn, aangezien mensen het meest betrokken waren bij kwesties die hun gemeenschap en gezin aangingen.
22 april 1970 daagde helder en zacht, met blauwe luchten in een groot deel van het land. Volgens de meeste schattingen gingen zo'n 20 miljoen mensen de straat op, wat zelfs de meest optimistische verwachtingen ruimschoots overtrof. Republikeinen, Democraten, schoolkinderen, studenten, vakbonden, huisvrouwen, artsen, religieuze leiders, bankiers, gepensioneerden, boeren en iedereen daartussenin namen deel aan duizenden lokale marsen, bijeenkomsten, parades, protesten en andere 'gebeurtenissen'.
De geschiedenis van Earth Day resoneert
De eerste Earth Day werd als een groot succes beschouwd. Het evenement was bijna overal voorpaginanieuws en de berichtgeving was overweldigend positief. Het evenement bevestigde in de hoofden van de mensen het belang van milieukwesties als een gemeenschapsaangelegenheid en een internationale politieke prioriteit. Voor veel deelnemers betekende Earth Day een keerpunt in hun leven, toen roekeloze consumptie en onbelemmerd industrieel afval plotseling streng onder de loep werden genomen.
Earth Day blijft al meer dan 40 jaar resoneren op persoonlijk en politiek niveau. In maanden na dat eerste grassroots-evenement werden de Endangered Species Act, de Clean Air Act, de Safe Drinking Water Act en tientallen andere baanbrekende wetgeving aangenomen. In opmerkelijke mate heeft Earth Day de bescherming van land, lucht en water geïnstitutionaliseerd. En toen Earth Day in 1990 wereldwijd een internationaal evenement werd, omarmde de wereld het met hetzelfde enthousiasme als de Amerikanen in 1970.
Voor zijn niet aflatende toewijding aan de groene beweging en andere sociale en ecologische doelen, ontving senator Nelson, die in 2005 overleed, de Presidential Medal of Freedom.
