Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De Amaranthus geslacht is een gecompliceerde, met ten minste 75 eenjarige en meerjarige soorten die gemakkelijk kunnen kruisen en hybridiseren. Tegenwoordig zijn de meeste tuinders bekend met de soort als sierplanten, en velen realiseren zich niet eens dat amarant ook eetbare planten zijn die kunnen worden gekweekt voor hun graanachtige zaden en eetbare bladeren. In feite was dit ooit de belangrijkste reden waarom amarant als hoofdbestanddeel diende in cottage-tuinen. Historisch gezien is het gebruik van amarant als sierplant een relatief recente ontwikkeling.
Eetbare amarant wordt vaak gekweekt voor de overvloedige kleine zaadjes die in kwastjes aan de bovenkant van de plant hangen nadat de aantrekkelijke rode bloemen vervagen. Het bulkzaad wordt gebruikt als "graan" in pap of toegevoegd als verdikkingsmiddel aan soepen en stoofschotels. De zaden zijn extreem voedzaam en eiwitrijk, met een licht nootachtige smaak. Je kunt de bladeren van amarant ook als bladgroente gebruiken; de smaak is vergelijkbaar met spinazie en kan op dezelfde manier worden gebruikt als veel andere bladgroenten, vooral in gemengde groene salades.
Als consumptie het doel is, kies dan voor eenjarige amarantrassen die als eetwaren op de markt worden gebracht. Bijna alle amaranths zijn eetbaar, inclusief liefdes-leugens-bloedingen en zelfs de gewone onkruidvormen langs de weg. Maar degenen die als eetbare variëteiten worden verkocht, worden geselecteerd op hun goede zaadproductie en vooral smakelijke bladeren.
Amarant is inheems in Noord-Amerika en Midden-Amerika en wordt meestal uit zaad geplant zodra de laatste nachtvorst in de lente is verstreken. Als je graag vroeg wilt oogsten, kun je de zaden binnen wel acht weken eerder beginnen. Als je de planten wilt oogsten voor zaden, duurt het ongeveer 12 weken voordat de planten volledig volwassen zijn. Bladeren kunnen binnen een paar weken na het buiten planten worden geoogst.
| Botanische naam | Amaranthus |
| Veelvoorkomende namen | Amarant, amaranthus, varkenskruid |
| Planttype: | Kruidachtige jaarlijkse |
| volwassen maat | 2-5 ft. lang, 1-2 ft. breed |
| Blootstelling aan de zon | Volle zon, halfschaduw |
| Grondsoort | Vochtig maar goed doorlatend |
| Bodem pH | Neutraal tot zuur |
| Bloeitijd | Zomer, herfst, vroege winter |
| Bloemkleur | Rood, bordeaux, roze, oranje, groen |
| Winterharde zones | 2-11 (USDA) |
| Inheems gebied | Noord-Amerika, Midden-Amerika |
| Toxiciteit | Niet gif.webptig |
Amarant zorg
Amarant groeit goed in elke gemiddeld goed doorlatende grond, en u moet ervoor zorgen dat de site die u kiest een goede drainage en luchtcirculatie heeft. Om een continue productie te garanderen, is het een goed idee om elke twee tot drie weken te planten, te beginnen een week of twee na de laatste vorstdatum in uw regio.
Hoewel amarantplanten lang zijn, zijn ze niet per se breed of bossig, dus je kunt wegkomen door ze 10 tot 18 inch uit elkaar te planten. Hoe dichterbij je ze kunt krijgen, hoe beter ze eruit zien als ze eenmaal volgroeid zijn. Tegelijkertijd hebben ze voldoende ruimte nodig om voor een goede luchtcirculatie te zorgen.
Licht
Amarant doet het het beste in de volle zon in het noordelijke deel van zijn verspreidingsgebied, maar in warme zuidelijke klimaten kan hij 's middags profiteren van wat schaduw. Streef er in het algemeen naar om uw plant minimaal zes uur zonlicht per dag te geven.
Bodem
Amarant groeit goed op gemiddelde gronden en zal zelfs goed groeien op arme gronden. Alleen dichte kleimengsels zijn waarschijnlijk volledig ongeschikt voor amarant, hoewel zeer rijke grond de bloei en zaadproductie kan belemmeren.
Water
Amarantplanten hebben een gemiddelde behoefte aan water en hebben niet meer dan 1 inch per week nodig. Zorg ervoor dat u uw plant niet te veel water geeft, anders loopt u het risico op wortelrot of schimmelziekten.
Temperatuur en vochtigheid
In tegenstelling tot andere bladgroene groenten, is amarant redelijk gelukkig in de hitte. Veel soorten zijn inheems in het zuiden van de VS en Mexico, dus je kunt verwachten dat ze gedijen, zelfs als de temperaturen ongewoon warm zijn.
Kunstmest
Amarant heeft geen extra voeding nodig. In feite kan overmatige stikstof (vaak te vinden in meststoffen) ervoor zorgen dat de planten langbenig worden en minder geschikt om te oogsten.
Amarantvariëteiten
Soorten amarant kunnen variëren van reuzen van 8 voet lang tot kleinere planten van 1 tot 2 voet die beter geschikt zijn voor alleen bladoogst. Je moet grotere planten kweken die speciaal voor hun zaden zijn gekweekt als je de amarantkorrel wilt. Enkele populaire variëteiten zijn:
- Roodbladige amarant (Amaranthus driekleur): Deze variëteit heeft een bijzonder voedzaam blad dat smaakt naar licht pittige spinazie. 'Molten Fire' en 'Joseph's Coat' zijn populaire cultivars van deze soort.
- ‘Bourgondië’ (A. hypochondrie): Prachtige paarse bladeren, rode bloemen en witte zaden sieren deze variëteit.
- ‘Hopi Rode Kleurstof’ (A. cruentus): Een erfstuksoort, het produceert uitstekende eiwitrijke zwarte zaden.
Amarant vermeerderen
Dankzij hun overvloedige zaden zullen amarantplanten gemakkelijk zichzelf in de tuin zaaien. Als ze in de lente ontkiemen, kunnen de vrijwilligers worden uitgedund tot ongeveer 10 tot 18 inch uit elkaar, of voorzichtig worden opgegraven en elders worden getransplanteerd. Het is ook mogelijk om een deel van de zaden in de herfst te verzamelen en ze de volgende lente opnieuw te planten. Houd er echter rekening mee dat als de oorspronkelijke planten hybriden waren, de vrijwillige zaailingen misschien niet "uitkomen" en er anders uit kunnen zien dan de ouderplant.
Amarant uit zaad laten groeien?
Als je amarant buiten plant, zaai je de zaden ongeveer 10 cm uit elkaar en bedek je ze nauwelijks met aarde. Kieming duurt over het algemeen zeven tot veertien dagen. Terwijl ze ontkiemen, dun de planten uit tot een afstand van 10 tot 18 inch.
Als je binnen begint met zaaien, kun je een algemene startmix gebruiken en ervoor zorgen dat de zaailingen zijn uitgehard voordat je ze buiten verplant. De gemiddelde buitentemperatuur moet ongeveer 55 graden Fahrenheit bereiken voordat u de zaailingen met succes buiten kunt planten.
Amarant oogsten
Je kunt zowel de bladeren als de granen van elke amarant oogsten, maar als je doel een eetbare plant is, kies dan een variëteit die daarvoor gespecialiseerd is. Sommige soorten amarant worden op de markt gebracht als de beste voor zaadproductie, terwijl andere worden gekweekt vanwege hun aantrekkelijke, smakelijke bladeren. Ongeacht je cultivar, amarantbladeren kunnen op elk moment worden geoogst. Kleine blaadjes zijn malser, maar de grotere blaadjes hebben een vollere smaak. Groot formaat en hitte zullen de amarantbladeren niet bitter maken, zoals vaak gebeurt bij andere bladgroenten, dus je kunt op elk moment van het seizoen oogsten.
Zorg er bij het oogsten van de bladeren van de plant voor dat de kroon intact blijft, evenals enkele bladeren aan de bovenkant, zodat de plant kan blijven groeien. Als alternatief kunt u ook de hele plant op grondniveau afsnijden als deze tussen de 1 en 2 voet lang is. Het is mogelijk dat hij weer uitloopt voor een nieuwe oogst, hoewel je wel het risico loopt ongedierte op de open stengel te introduceren.
Om amarantkorrels te oogsten, laat je de plant helemaal bloeien. Houd de bloemen in de gaten terwijl ze bloeien en beginnen af te sterven. Voordat ze allemaal bruin worden, snij je de bloemen af en doe je ze in zakjes, waar ze drogen. Schud de zak als ze droog zijn, of klop de zaden los over een doek. Spoel het gedroogde zaad "kaf" weg en geniet van uw graanoogst. Amarant is vooral lekker in een pap die ook andere granen bevat, zoals gierst en quinoa.
Veel voorkomende plagen/ziekten
Amarant kan ten prooi vallen aan veel van dezelfde plagen en ziekten die andere groenten aantasten. Bladluizen en vlooienkevers komen vaak voor; insectendodende zepen zijn een goede remedie voor de eerste, en drijvende rijafdekkingen beschermen de planten tegen de laatste. Vermijd het gebruik van commerciële pesticiden met een "wait to pick" of een ander soort waarschuwing met betrekking tot consumptie. Veel van deze soorten pesticiden zijn breedspectrum, ontworpen om meerdere insecten te elimineren, en kunnen ingrediënten bevatten die niet bedoeld zijn om door mensen te worden ingenomen.
Wortelrot kan ook een probleem zijn in natte, dichte grond of in perioden met frequente en overvloedige regenval. Zodra wortelrot optreedt, moet de plant worden verwijderd. Je beste verdediging tegen het probleem is om goed doorlatende grond te behouden en de plant niet te veel water te geven.
