Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Roodvleugelige merels kunnen zowel de gemakkelijkste als de moeilijkste vogels zijn om te identificeren, afhankelijk van het geslacht. De mannelijke vogels, genoemd naar hun prominente veldmarkeringen, zijn onmiskenbaar, maar vrouwelijke vogels zijn veel meer gecamoufleerd en moeilijk te onderscheiden. Door de belangrijkste aanwijzingen te leren om merels met rode vleugels te identificeren, zullen vogelaars zich nooit meer schamen om een van deze Icteridae-vogels aan te zien voor een mus, cowbird, grackle of andere soortgelijke soorten.
mannen
Mannelijke merels met rode vleugels zijn enkele van de gemakkelijkst te identificeren merels omdat ze de toepasselijke naam hebben gekregen vanwege hun opvallendere veldmarkering, maar er zijn aanvullende aanwijzingen die hen onderscheiden van andere soorten. Controleer op deze aanwijzingen om er zeker van te zijn dat je een mannelijke roodvleugelmerel ziet:
- Bill: De snavel is een lange driehoekige vorm met een scherpe punt en heeft een uniforme zwarte kleur. Als de vogel zingt, is de raspende trilling ook onderscheidend.
- schouders: De scapulieren van deze vogel zijn het beste merkteken in het veld, met een grote, felrode vlek aan de bovenkant van de schouder, begrensd door geel of oranjegeel aan de basis. De hoeveelheid kleur die zichtbaar is, kan echter variëren en de gele vlek kan volledig worden verborgen. Wanneer ze roepen, blazen deze vogels hun scapulieren uit om nog groter te lijken.
- Gevederte: Afgezien van het kleurrijke schouderstuk, is het algehele verenkleed rijk, uniform zwart dat bij fel licht glanzend of glanzend kan lijken, maar geen kleurrijk kleurenspel vertoont.
- Staart: De staart van de roodvleugelmerel is middellang en effen zwart. Het is licht afgerond, een vorm die het best te zien is tijdens de vlucht of wanneer de staart enigszins gespreid is.
- Habitat: Deze vogels zijn wijdverbreid, maar geven meestal de voorkeur aan moerassige gebieden met veel riet en lisdodde. Ze zijn ook te vinden in gevarieerde struikgewashabitats en kunnen af en toe achtertuinvoeders bezoeken.
vrouwen
Vrouwelijke merels met rode vleugels kunnen een hele uitdaging zijn om te identificeren en verwarren zelfs ervaren vogelaars vaak vanwege hun sterke gelijkenis met moerasminnende mussen. Om deze vrouwtjes goed te identificeren, zijn deze aanwijzingen essentieel:
- Bill: Net als het mannetje heeft de vrouwelijke roodvleugelmerel een scherp driehoekige zwarte snavel. Afhankelijk van de kijkhoek kan het lijken alsof de snavel in dezelfde hoek helt als het voorhoofd, zonder een ernstige dip aan de basis waar de snavel en het hoofd samenkomen. Haar snavel is meestal langer dan de snavel van een mus en scherper gepunt.
- Gezichtskleuren: Er is een duidelijke geelachtige tint aan het gezicht van een vrouwelijke merel met rode vleugels, vooral op de lores, kin en keel. De mate van geel kan variëren, maar geeft een goede aanwijzing voor de identiteit van deze vogel.
- Gezichtsmarkeringen: Een bleke wenkbrauw, donkere ooglijn en donkere malar-strepen zijn kenmerkende markeringen op het gezicht van het vrouwtje.
- schouders: Terwijl de vrouwelijke merel met rode vleugels de gedurfde scapulieren van het mannetje mist, kan ze een zweem van rood of roest vertonen op de schouder en in de hele bovendelen. Dit kan echter heel moeilijk te zien zijn, vooral op een afstand.
- Underparts: Underparts van het vrouwtje zijn bleekgeel, maar zijn zwaar en dik gestreept met donkerbruin of zwart. In tegenstelling tot de meeste mussen of vinken, gaat de zware streep helemaal door tot aan de onderstaartdekveren, zonder te vervagen of te vernauwen.
- Staart: De middellange staart is licht afgerond, maar kan een zwakke centrale inkeping vertonen, afhankelijk van de houding en hoe de staart wordt vastgehouden.
- Habitat: Deze merels geven de voorkeur aan drassige, rietachtige gebieden, vooral waar lisdoddes in overvloed aanwezig zijn om te voorzien in zacht nestmateriaal. Ze zullen zich vaak vastklampen aan een enkele stengel of kunnen schrijlings tussen twee staan wanneer ze zitten. Vrouwtjes strijken vaak lager neer en zijn meer verborgen dan mannetjes, die recht op de top van een stengel kunnen zitten.
Vliegende roodvleugelmerel
Tijdens de vlucht kunnen roodvleugelige merels worden geïdentificeerd door zowel fysieke als gedragsmatige aanwijzingen. Let op deze aanwijzingen dat een voorbijvliegende vogel een merel met rode vleugels is:
- Gevederte: Het algehele glanzend zwarte verenkleed van een mannetje is gemakkelijk te zien tijdens de vlucht, terwijl vrouwtjes eruitzien als relatief donkere bruinzwarte vervagingen.
- schouders: De rode scapulieren van een mannelijke merel met rode vleugels zijn gemakkelijk zichtbaar tijdens de vlucht, hoewel de typische gele onderrand moeilijker te zien is, tenzij de vogel dichtbij is of relatief langzaam vliegt.
- Vluchtpatroon: Deze vogels zijn snelle, directe vliegers met snelle vleugelslagen die hen op een recht pad naar hun bestemming brengen. Ze kunnen glijden als ze binnenkomen om te landen, maar glijden zelden tijdens de vlucht zelf.
