12 bodembedekkers voor schaduw

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

Planten die goed presteren als bodembedekker in schaduwrijke gebieden verdienen deze reputatie omdat ze extreem vasthoudend zijn en kunnen gedijen zonder veel zonlicht. Maar deze deugd kan tot problemen leiden, aangezien sommige schaduwminnende planten een landschap kunnen overwoekeren en zelfs uit een tuin kunnen ontsnappen, inheemse plantensoorten kunnen verwilderen en bedreigen. Sommige planten, zoals lelietje-van-dalen (Convallaria majalis), hebben zo'n slechte reputatie dat ze niet eens in overweging nemen. Lelietje-van-dalen heeft veel verlaten boerderijen in het oosten van Noord-Amerika overspoeld en veel tuincentra verkopen de plant niet eens meer.

Andere planten vereisen echter enige aandacht. In deze lijst van 12 veelvoorkomende bodembedekkers zijn de eerste vijf goed opgevoede soorten die over het algemeen zonder angst kunnen worden gebruikt, maar de overige zeven hebben in sommige regio's een reputatie van weerbarstigheid en invasiviteit; Neem voor gebruik contact op met lokale experts om er zeker van te zijn dat ze geen problemen veroorzaken. Uw plaatselijke University Extension-kantoor is meestal de beste plaats voor informatie.

Hier zijn 12 veelvoorkomende bodembedekkers die u moet kennen.

Gedeeltelijke schaduw betekent wat zon

Een veel voorkomende fout bij tuinieren is om te denken dat een plant die schaduw "verdraagt", in volledige dichte schaduw zal groeien. Dit is niet waar, aangezien tuinders een "halfschaduw" -plant definiëren als een plant die: vereist: 2 tot 4 uur zonlicht per dag. Als je een locatie hebt met dichte, volle schaduw die helemaal geen direct zonlicht krijgt, zorg er dan voor dat je planten kiest die geschikt zijn voor dergelijke locaties - er zijn er niet veel, maar er worden er hier een aantal beschreven. Aan de andere kant kan een bodembedekker met een reputatie voor invasiviteit soms gemakkelijker worden gecontroleerd als u hem in diepe schaduw plant die niet zijn voorkeursomgeving is.

Wat zijn bodembedekkers en waarom zijn ze nuttig?

• 01 van 12

  Bosbes (Cornus canadensis)

  

  bosbes (Cornus canadensis) is een inheemse plant in de noordelijke regio's van Noord-Amerika. Geclassificeerd als een vorm van kornoelje, dit is een laagblijvende (3 tot 9 inch) bladverliezende struik die zorgt voor een uitstekende bodembedekker op halfschaduwlocaties. Het is meer showachtig (tenminste als het in bloei staat) dan sommige van de andere inheemse keuzes in de regio, zoals gevlekt wintergroen.

  • USDA-groeizones: 2 tot 6
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw
  • Bodembehoeften: Middelzware, goed doorlatende grond
• 02 van 12

  Hosta (Hosta spp.)

  

  Als je hoort over bodembedekkers voor schaduw, Hosta komt meteen in me op. Dit is een enorm geslacht van landschapsplanten, bestaande uit tientallen soorten en honderden hybriden en benoemde cultivars. Onthoud echter dat sommige soorten hosta wat meer zon nodig hebben om hun beste kleur te krijgen. Over het algemeen zijn hosta's met groene bladeren, evenals blauwbladige soorten zoals Halcyon hosta, ideale keuzes voor dichte schaduw, terwijl goudbladige soorten en die met bont blad, zoals Patriot hosta en de vergelijkbare 'Minuteman', zouden moeten wat meer licht krijgen. Hosta's zijn over het algemeen goed opgevoede planten die langzaam groeien en zich verspreiden. Je kunt ze gebruiken zonder angst voor ongebreidelde verspreiding.

  • USDA-groeizones: 3 tot 8
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw (afhankelijk van soort)
  • Bodembehoeften: Rijke, goed doorlatende grond
• 03 van 12

  Varens (Diverse geslachten)

  

  Tuinvarens zijn een ongewone plantenfamilie, omdat ze verschillende geslachten bevatten die zich voortplanten uit sporen in plaats van uit bloemen en zaden. In zowat elke klimaatzone zijn er varensoorten om te voorzien in de behoeften van schaduwrijke plaatsen.

  Varens zijn over het algemeen goede keuzes voor schaduwrijke gebieden. De afwezigheid van bloemen kan voor sommige tuinders een dealbreaker zijn, maar anderen zijn dol op goede bladplanten. Bijvoorbeeld de onderbroken varen (Osmunda claytoniana) is een lang type (2 tot 3 voet). Het wordt goudkleurig in de herfst, maar biedt verder alleen een groene kleur. Japanse geschilderde varen (Athyrium niponicum var. foto) blijft korter (12 tot 18 inch) en geeft je gedurende het groeiseizoen interessantere kleuren. De grijsgroene bladeren zijn beschilderd met een zilverachtige overjas, bezaaid met kastanjebruine aderen. Om deze reden is de geschilderde varen populairder in landschapsarchitectuur.

  • USDA-groeizones: 2 tot 10 (afhankelijk van soort)
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Droge tot matig vochtige grond (afhankelijk van soort)
• 04 van 12

  Barrenroot (Epimedium spp.)

  

  Barrenroot is de algemene naam voor de epimedium geslacht van planten, bestaande uit enkele tientallen soorten, waarvan enkele belangrijke landschapsplanten. (De plant is ook algemeen bekend als de hoed van de bisschop). Epimedium grandiflorum 'Rose Queen' heeft een van de mooiste bloemen onder de kale wortels. Het bereikt een hoogte van 12 tot 18 inch met roze bloemen. Epimedium pubigerum is een van de grotere typen (24 inch); het draagt witte bloemen met gele centra. Veel soorten barrenroot worden geplant voor hun mooie bladeren, meer dan voor hun bloemen, hoewel de narrenhoed-vorm van Epimedium pubigerum is heel aardig. Epimedium x rubrum produceert bloemen met drie kleuren. Dit zijn uitstekende bodembedekkers voor droge schaduw.

  • USDA-groeizones: 5 tot 9 (afhankelijk van soort)
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Droge tot matig vochtige, goed doorlatende grond
  Ga verder naar 5 van 12 hieronder.
• 05 van 12

  Gevlekte Dovenetel (Lamium maculatum)

  

  Gevlekte dovenetel is een groenblijvende bodembedekker voor schaduw die soms bonte bladeren als verkoopargument biedt, hoewel de schoonheid ervan verder wordt versterkt door mooie witte, roze of paarse bloemen. Deze plant wordt in delen van het noordoosten en noordwesten van de VS als enigszins invasief beschouwd, maar de meeste tuinders zullen er geen grote problemen mee hebben. Het wordt 6 tot 9 centimeter lang en vormt dichte matten van gebladerte.

  • USDA-groeizones: 3 tot 8
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Middelzware, goed doorlatende grond
• 06 van 12

  Gele Aartsengel (Lamium galeobdolon)

  

  Het is jammer dat gele aartsengel invasief is, omdat de felgele bloemen een heel eind zouden helpen om een schaduwrijke plek in het landschap op te fleuren. De plant lijkt op gevlekte dovenetel, maar is iets groter (1 tot 2 voet) met grotere bladeren. Maar laat je niet misleiden door zijn mooie uiterlijk. Deze invasieve plant heeft de neiging om uit de hand te lopen in de tuin. Het is een bijzonder ernstig probleem in het noordwesten van de VS.

  • USDA-groeizones: 4 tot 9
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Droge tot matig vochtige, goed doorlatende grond
• 07 van 12

  Kruipende Liriope (Liriope spicata)

  

  Liriope spicata is een andere potentieel invasieve bodembedekker voor schaduw. Leuk vinden Liriope muscari en soorten van de Ophiopogon familie (zoals zwart mondo-gras), wordt het gewoonlijk "apengras" genoemd. Hoewel ze alle drie functioneren alsof ze siergrassen zijn, zijn ze geen van allen echt grassen uit een wetenschappelijke classificatie. Kruipende liriope heeft een zeer slechte reputatie in het zuidoosten van de VS, hoewel het minder lastig is in het noordelijke deel van zijn winterhardheidsbereik. Het groeit tot 9 tot 18 inch en verspreidt zich snel door grasachtige bosjes te vormen.

  • USDA-groeizones: 4 tot 10
  • Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
  • Bodembehoeften: Middelmatige, goed doorlatende grond
• 08 van 12

  Lievevrouwebedstro (Galium odoratum)

  

  Lievevrouwebedstro is een matvormende vaste plant die 8 tot 12 hoog wordt en een gebied waar de groeiomstandigheden perfect zijn, positief zal inhalen. Om deze reden wordt het op sommige plaatsen als een invasieve soort beschouwd, vooral in gebieden in het noordoosten en noordwesten. Het is echter relatief eenvoudig te controleren door dicht bij te maaien met een maaier of door hem water te geven.

  • USDA-groeizones: 4 tot 8
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Medium tot natte, goed doorlatende grond
  Ga verder naar 9 van 12 hieronder.
• 09 van 12

  Pachysandra (Pachysandra spp.)

  

  Pachysandra is een groenblijvende vaste plant of subheester bestaande uit vijf soorten, waarvan: P. terminalis (Japanse pachysandra) is de meest gebruikte landschapsvariëteit. Pachysandra gebruikt vaak de gewone naam wolfsmelk, wat ertoe leidt dat deze plant soms wordt verward met houtwolfsmelk (Euphorbia amygdaloides 'Purpurea'), die ook als bodembedekker wordt gebruikt. Pachysandra is echter een agressieve plant die in veel gebieden van het noordoosten van de VS als invasief wordt beschouwd, van de Atlantische kust tot Wisconsin. Met een hoogte van 6 tot 12 inch in dichte matten, kan het gebieden inhalen waar de groeiomstandigheden ideale gevlekte schaduw zijn onder grote bomen. Deze gewoonte kan het een ideale bodembedekker maken voor sommige gebieden waar gazongrassen moeilijk te kweken zijn, maar het vereist wel dat je de verspreiding ervan in de gaten houdt.

  • USDA-groeizones: 5 tot 9
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Rijke, matig vochtige grond
• 10 van 12

  Maagdenpalm (Vinca Minor)

  

  De gewone maagdenpalm is een lage, zich uitspreidende wijnstok met aantrekkelijke paars/lavendel bloemen. Het kan een zeer goede bodembedekker zijn voor een tuinman die in staat en bereid is om het onder controle te houden, maar het is ontsnapt aan de teelt en is in veel gebieden in het noorden van de VS genaturaliseerd geworden, dankzij zijn vermogen om zich aan bijna elke bodemgesteldheid aan te passen. Dit is geen plant die je kunt planten en vergeten. Veel experts waarschuwen tegen het kweken ervan.

  • USDA-groeizones: 4 tot 8
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Geeft de voorkeur aan vochtige, rijke grond maar groeit ook goed op droge grond
• 11 van 12

  Bugleweed (Ajuga reptans)

  

  Bugleweed is zo'n agressieve plant dat het beste advies is om het in alle situaties helemaal te vermijden. Hoe zorgvuldig u ook bent in uw landschapsonderhoud, u blijft deze krachtige, kruipende strooier nooit voor. Tuinders die het planten vanwege de aantrekkelijke glanzende donkergroene of bronzen bladeren, krijgen vaak spijt van de beslissing, omdat het zich snel kan verspreiden in graszoden of op aangrenzende eigendommen. Positief is dat het zo'n dichte mat vormt dat onkruid over het algemeen wordt verstikt.

  • USDA-groeizones: 3 tot 10
  • Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
  • Bodembehoeften: Middelmatige, goed doorlatende grond
• 12 van 12

  Engelse klimop (Hedera-helix)

  

  Je hebt vast wel eens gehoord van de nachtelijke rit van Paul Revere, waarin de patriot van de Amerikaanse Revolutie op beroemde wijze waarschuwde voor de komende Britse indringers. Het is een goed idee om zeer achterdochtig te zijn over een andere Engelse indringer: de lang gebruikte bodembedekker voor schaduw, Engelse klimop (Hedera-helix).

  Engelse klimop wordt in Noord-Amerika lange tijd gebruikt voor probleemgebieden, waaronder schaduwplekken, maar de problemen zijn nu algemeen bekend. De Engelse klimop, die tot wel 80 voet vertakt, zal zelfs bomen schalen, waardoor het lastiger wordt dan de meeste andere invasieve planten. Het is een opmerkelijk probleem in veel delen van de VS, vooral in de kuststaten van de Stille Oceaan.

  • USDA-groeizones: 4 tot 9
  • Blootstelling aan de zon: Halfschaduw tot volledige schaduw
  • Bodembehoeften: Middelzware, goed doorlatende grond

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!