Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Wie zegt dat alleen sierplanten kunnen worden gebruikt in landschapsontwerp? Appelbomen (Malus spp.) zijn net zo mooi in bloei als elke strikt sierbloeiende boom, en de bloemen zijn ook geurig. Maar in tegenstelling tot sierplanten, zullen ze je een heerlijke fruitoogst geven.
Het landschapsgebruik voor appelbomen is evenmin beperkt tot hun bloeiperiode. Een rij appelbomen kan de hele zomer en herfst fungeren als een aantrekkelijk privacyscherm, terwijl ze volledig doorbladerd zijn. Misschien heb je al een privacyhek, maar ziet het er te kaal uit en wil je het graag aankleden. Dwergvariëteiten van de appel kunnen dienen als de "kleding", die langs uw hek is getraind in een kunstvorm die bekend staat als leiband. Dwergvariëteiten (5 tot 8 voet lang) en semi-dwergvariëteiten (12 tot 16 voet lang) zijn betere planten voor leiband dan standaardappels (20 tot 30 voet lang).
Vertrouw niet op dwergvariëteiten om zo winterhard te zijn als semi-dwergvariëteiten en standaarden. Voor een huiseigenaar die bijvoorbeeld in plantzone 3 woont, is het waarschijnlijk het veiligst om uw selectie te beperken tot normen. Degenen onder u die echter in een klimaat leven dat geschikt is voor dwergvariëteiten, moeten hun voordeel doen: u hoeft na het planten niet zo lang te wachten op een volwassen opbrengst van fruit (een paar jaar) als bij standaarden (vijf of zes jaar). ).
Merk op dat naast de appelboomvariëteit, de andere factoren die in dit artikel worden besproken, van invloed zijn op hoe lang het duurt voordat de takken van je nieuwe appels beginnen te spannen onder de last van een enorme oogst.
Selectie op klimaat en smaak
Naast de overweging van dwergvariëteiten versus standaardvariëteiten, is het eerste dat u moet doen om te beslissen over de variëteiten van appelbomen die u gaat kweken, ervoor zorgen dat u de variëteiten selecteert die het beste groeien in uw regio. Uw plaatselijke provincie-uitbreidingskantoor kan u deze informatie verstrekken. De volgende zijn voorbeelden van variëteiten die kunnen worden gekweekt in de zones 3 tot 8, die het grootste deel van de continentale VS beslaan, met uitzondering van de meest zuidelijke staten (appels zijn van nature planten van het noorden omdat ze huiveringwekkende vereisten hebben):
- Gouden heerlijk
- Cortland
- Haralred
- Honingcrisp
Nadat je weet welke soorten appelbomen je kunt groeien, wordt de vraag aan welke van die je de voorkeur geeft groeien. Voor dit deel van het appelboomselectieproces kun je in ieder geval gedeeltelijk vertrouwen op je goede oude smaakpapillen. Proef fruit van variëteiten van appelbomen waarvan je denkt dat je ze wilt hebben voordat je je toelegt op het planten.
Overweeg zowel smaak, dat wil zeggen zoetheid of scherpte, en textuur (sommigen van ons geven meer om de knapperigheid van het fruit dan om de smaak). Het maakt ook uit hoe je ze gaat eten. Als je in termen van taart denkt, kan dat betekenen dat je andere variëteiten moet kiezen dan je zou kiezen voor vers snacken:
- Voor een zoete vrucht, kweek Honeycrisp.
- Voor een scherp fruit, kweek Granny Smith.
- Voor een knapperige vrucht, kweek Macoun.
- Voor het maken van taarten kweek je Northern Spy, Liberty en Golden Delicious.
Soorten die resistent zijn tegen ziekten
We zullen niet allemaal onze smaakpapillen alleen willen laten beslissen voor ons. Het kweken van onderhoudsarme planten kan een prioriteit zijn. Ziekteresistente variëteiten van appelbomen kunnen de dag dragen over variëteiten die moeten worden besproeid. Vier ziekten vallen gewoonlijk appelbomen aan: bacterievuur, appelschurft, cederappelroest en echte meeldauw. De volgende soorten appelbomen bieden op zijn minst enige weerstand tegen deze ziekten, waardoor de noodzaak om te sproeien wordt verminderd:
- Onderneming
- Vrijheid
- Vrijheid
- Roodvrij
duizelingwekkend
Een deel van het plezier van het kweken van appelbomen op uw terrein komt van het bijten in het vers geplukte fruit. Dus in de herfst een geweldige oogst uit je boomgaard halen, een paar van het verse fruit eten en de rest opbergen, gaat enigszins voorbij aan het doel van het verbouwen van het heerlijke fruit. Er is een betere aanpak: je gewas spreiden.
Met het "wankelen" van uw oogst wordt bedoeld het kweken van appelbomen die vroege bloeiers, middenseizoenbloeiers en late seizoensbloeiers zijn. Door deze benadering met uw gewas te volgen, is het minder waarschijnlijk dat u gedwongen wordt om de meeste van uw producten op te slaan. In plaats van in één keer een teveel aan vers fruit te hebben, wordt je oogst over drie perioden gespreid, met een beter beheersbare hoeveelheid om bij elke oogst vers te consumeren.
Het kweken van appelbomen met behulp van de gespreide aanpak helpt ook bij uw inspanningen op het gebied van landschapsontwerp: net zoals de bloesems van de ene groep vervagen, zal een andere de fakkel overnemen en kleur toevoegen aan uw tuin. Laten we eens kijken naar voorbeelden van variëteiten op basis van het bloeiseizoen:
De volgende soorten bloeien vroeg:
- baken
- Gember Goud
- Paulared
- Staatsbeurs
De volgende soorten bloeien halverwege het seizoen:
- Cortland
- Gala
- Honingcrisp
- Vrijheid
- McIntosh
De volgende soorten bloeien laat:
- Gouden Heerlijk
- Haralred
- Noordelijke spion
- Rome
Het bestuivingsprobleem
Zelfs als je besluit om de gespreide aanpak te gebruiken, moet je nog steeds twee of meer variëteiten planten die tegelijkertijd bloeien in elke appelaanplant. Waarom? Vergeet 'de vogels en de bijen' niet. Ja, we hebben het over seks: bestuiving.
De meeste appels houden niet van incest en hebben bomen van een ander appelras nodig voor bestuiving (zelfs met uitzonderingen, is bestuiving nog steeds superieur als het afkomstig is van een ander ras). Appels kijken niet door hun neus naar crabapples, alsof de laatste op de een of andere manier geen "echte" appels zijn. Nee, appels zijn soms best bereid om bestoven te worden door hun sierneven. Dit gegeven geeft je meer speelruimte in plantkeuzes.
Een paar waarschuwingen, voordat we de kwestie van bestuiving verlaten:
- Het stuifmeel van sommige appelsoorten is steriel, dus vertrouw er niet op als uw bestuivers. Voorbeelden zijn Jonagold, Mutsu, Stayman en Winesap.
- De overdracht van stuifmeel van de ene appelbloesem naar de andere is grotendeels het werk van bijen. Pas dus op dat je tijdens de bloeiperiode geen insecticiden gebruikt, anders dood je de bijen en verlies je je beste bestuivingsmiddel.
Planten
De beste plek voor het planten van appelbomen is een gebied met rijke, goed doorlatende grond en veel zon. Door ze te planten waar ze de vroege ochtendzon krijgen, verkleint u de kans op het krijgen van echte meeldauwziekte, en plaatst u ze op een plek met een goede luchtcirculatie.
Het vroege voorjaar is een goede tijd voor het planten van appelbomen in het noorden. In het zuiden is de herfst misschien wel de beste tijd om te planten: de wortels zijn al gevestigd als de volgende lente begint, waardoor je appelbomen een voorsprong hebben.
Verwijder ter voorbereiding onkruid en gras om voor elke transplantatie een kale cirkel te vormen, met een diameter van ongeveer 1,20 meter. Je eerste uitdaging in het verzorgen van appelbomen nadat je je planten van de kwekerij hebt gehaald, is om hun wortels vochtig te houden, zowel voor als nadat je ze in de grond hebt gezet. Het is een goede eerste stap om hun wortels 30 minuten in water te laten weken voordat ze worden geplant. Als de wortels er uitgedroogd uitzien, verleng die weekperiode dan tot ongeveer 24 uur om ze nieuw leven in te blazen.
Wanneer u de reis naar uw plaatselijke kwekerij maakt om de planten te kopen, zoek dan naar eenjarige stam met blote wortel. Hoewel het misschien lijkt alsof je een goede deal krijgt (omdat de planten groter zijn), vermijd het planten van appelbomen die meer dan drie jaar oud zijn. Jongere bomen zijn gemakkelijker te vestigen.
Uw installatie installeren
Begin met het graven van een gat van ongeveer twee keer de diameter van het wortelstelsel en ongeveer een voet dieper. Als je denkt dat je de diepte van het gat ongeveer goed hebt, spreid dan de wortels in het gat en controleer het niveau van de knopverbinding (de knopverbinding is waar de telg de onderstam raakt als gevolg van enten). Het doel is om de knopunie ongeveer vijf centimeter boven het grondniveau te brengen.
Je wilt de knopvereniging niet op een te laag niveau, om twee redenen. Allereerst zou dat leiden tot kroonrot. Ten tweede, als je een dwerg- of semi-dwergvariëteit kweekt, wil je niet dat de telg gaat wortelen en dominant wordt. U wilt dat de onderstam de dominante partner blijft, omdat deze de boomgrootte bepaalt.
Breng water aan terwijl je het gat weer vult met aarde, om luchtbellen te verwijderen. Voeg tegelijkertijd bodemverbeteraars toe. Dit is ook het moment om een woelmuisbeschermer rond de stam van uw appelbomen te installeren, zodat deze ongeveer 10 centimeter boven het maaiveld uitsteekt. Geef opnieuw goed water nadat de transplantatie is voltooid. Om wat van dat vocht vast te houden (en ook om te voorkomen dat onkruid en gras teruggroeien), mulch rond de plant tot een diepte van twee tot drie centimeter.
Snoeien
Bij het snoeien van uw planten om ze een ideale vorm en structuur te geven, concentreert u zich in wezen op de leider en op het tot stand brengen van goede steigertakken (de primaire ledematen die uit de zijkanten van de stam groeien). Een belangrijk doel bij het snoeien is om te zorgen voor een goede beluchting. Dat wil zeggen, als de lucht vrij door alle takken circuleert, is er minder kans op een probleem met echte meeldauw. Snoeien beperkt ook hun verticale groei, waardoor je ze gemakkelijk kunt pakken om voor ze te zorgen.
De takken moeten worden getraind om hoeken te vormen waardoor ze weg van de stam kunnen uitstralen, terwijl ze voldoende kracht behouden om zware fruitbelastingen te dragen. Dit proces wordt 'verspreiding' genoemd. En over ladingen gesproken, geloof het of niet, er kan zoiets zijn als 'te veel appels'. Terwijl je wacht tot je jonge boom fruit gaat produceren, lijkt dit misschien geen probleem. Maar het is een probleem, en het wordt aangepakt door middel van een proces dat bekend staat als 'uitdunnen'.
Uitdunnen bevordert een grotere vruchtgrootte, verbetert de bloei van volgend jaar en vermindert de kans dat ledematen afbreken. Het uitdunnen werkt op twee niveaus: het bloesemniveau en het takniveau. Appelbloesems vormen een cluster, bestaande uit vijf of zes potentiële vruchten. Je zult deze willen verdunnen tot één vrucht, zodra de babyappels ongeveer de grootte van een knikker hebben bereikt. Verwijder op takniveau voldoende fruit zodat de resterende appels ongeveer 1,20 meter uit elkaar staan.
Zelfs als u ziekteresistente variëteiten heeft, moet u zich nog steeds zorgen maken over insectenplagen. Om schubben, mijten en bladluizen te bestrijden, spuit u tuinbouwolie op appelbomen net nadat de volledige bloei voorbij is. Daarna gedurende de zomer elke 10 tot 14 dagen sprayen. Voor appelmaden, fruitmotten, groene fruitwormen en pruimencurculios, neem contact op met uw plaatselijke provincie-uitbreidingskantoor voor het beste bestrijdingsmiddel dat in uw regio kan worden toegepast. Sommige appelboomtelers experimenteren met neemolie als biologisch alternatief voor de bestrijding van curculio.
Voles zijn de volgende grootste vijand voor appelbomen na ziekte en insecten.
