Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Beaux-Arts-architectuur is een bouwstijl vernoemd naar de École des Beaux-Arts in Parijs, de legendarische school waar de principes van deze populaire bouwstijl uit het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw werden onderwezen.
Grandioze, sierlijke en theatrale Beaux-Arts-gebouwen zijn gebaseerd op de symmetrie en proporties van het Romeinse en Griekse classicisme, maar gecombineerd met meer flamboyante Franse en Italiaanse renaissance- en barokinvloeden. Beaux-Arts, dat soms Academisch classicisme, Amerikaanse Renaissance of Beaux-Arts-classicisme wordt genoemd, werd een favoriete bouwstijl voor overheids- en institutionele gebouwen zoals kunstmusea, treinstations, bibliotheken, universiteitscampussen en gerechtsgebouwen in Europa en de Verenigde Staten.
Beaux-Arts vertegenwoordigde het toppunt van Europese stijl en flair en werd ook een kenmerkende stijl voor de weelderige privéherenhuizen van de bevoorrechte enkelingen in rijke enclaves zoals Newport, Rhode Island. Veel van 's werelds meest gevierde en bewonderde gebouwen zijn voorbeelden van Beaux-Arts-architectuur.
De geschiedenis van de Beaux-Arts-architectuur
Beaux-Arts-architectuur ontstond aan het einde van de 19e eeuw in Parijs en verspreidde zich naar de VS tijdens het vergulde tijdperk, met de hulp van opmerkelijke Amerikaanse architecten zoals Richard Morris, HH Richardson en Charles McKim, die een opleiding volgden aan de Beaux-Arts-school in Parijs en bracht Beaux-Arts-stijl naar Amerika. De architecturale beweging werd grotendeels gepopulariseerd dankzij de World's Columbian Exposition in Chicago in 1893, die de publieke verbeeldingskracht veroverde met een grootschalig Beaux-Arts-prototype dat de stijl tentoonstelde.
De Grote Depressie maakte Beaux-Arts-architectuur over-the-top, uit het bereik en achterhaald, en het begon rond 1930 in populariteit te vervagen. Maar veel Beaux-Arts-gebouwen blijven prominente levende monumenten van een verguld verleden in grote steden en behouden een gewaardeerde plaats in het moderne leven.
Kenmerken van Beaux-Arts-architectuur
- Klassieke Romeinse en Griekse elementen zoals zuilen, kroonlijsten en driehoekige frontons
- Gebruik van formele symmetrie
- Een eclectische mix van uitgebreide decoratieve Italiaanse en Franse Renaissance-elementen
- Gebruik van materialen zoals steen, marmer, kalksteen of baksteen
- Verhoogd eerste verhaal
- Colonnades, paviljoens
- Beelden, figuren en andere sculpturale decoraties op gevels van gebouwen
- Gebruik van gebogen ramen en deuren
- Grote aankomsthallen en trappenhuizen en interne hiërarchie van ruimtes
- Interieurs met decoratief pleisterwerk en een uitgebreid interieurontwerp met klassieke reproducties van Franse of Italiaanse meubelstukken uit de renaissance, zoals die in Europese paleizen te vinden zijn
- Formele tuinen en aangelegde tuinen
Opmerkelijke voorbeelden van Beaux-Arts-architectuur
De Grand Central Terminal in New York City, geopend in 1913, is een monumentaal Beaux-Arts-gebouw in het hart van Manhattan. Deze architecturale schat is een van de mooiste vervoersknooppunten van het land, zowel van binnen als van buiten, en blijft een punt van trots en een visuele toetssteen voor de beste architectuur die New York City te bieden heeft.
De Library of Congress Thomas Jefferson Building, Washington, DC, gebouwd in 1897 om de collectie van de Library of Congress te huisvesten, die werd opgericht in het begin van de 19e eeuw toen het Congress de enorme boekencollectie van Thomas Jefferson kocht, is een première voorbeeld van Beaux-Arts-architectuur . Dit klassieke Beaux-Arts-gebouw is geïnspireerd op de spectaculaire Opera Garnier in Parijs.
Het Art Institute of Chicago is een school en museum voor schone kunsten in een klassiek Beaux-Arts-gebouw, ontworpen door het architectenbureau Shepley, Rutan en Coolidge uit Boston, dat officieel werd geopend in 1893.
Het Musée D'Orsay is een prachtig Beaux-Arts-treinstation dat een razend populair kunstmuseum van wereldklasse is geworden aan de oevers van de Seine in Parijs. Het treinstation werd ingehuldigd voor de Wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs op 14 juli 1900. Het gebouw werd in 1978 geklasseerd als historisch monument en uiteindelijk werd het in onbruik geraakte treinstation in 1986 heropend als een museum gewijd aan de presentatie van Franse meesterwerken gemaakt van het midden van de 19e tot het begin van de 20e eeuw.
Het Grand Palais van Parijs, gebouwd tussen 1897-1900 voor de Parijse Expositie van 1900, is een groot museum, tentoonstellings- en evenementenruimte aan de Avenue des Champs-Elysées. De Beaux-Arts-structuur, weergegeven in steen, staal en glas, werd in 2000 op zijn 100e verjaardag uitgeroepen tot historisch monument.
The Breakers werd gebouwd vanaf 1893 als het luxueuze herenhuis van Cornelius Vanderbilt II in Newport, RI en werd in 1994 een Nationaal Historisch Monument. Geïnspireerd door de Italiaanse Renaissance-architectuur, werd het 70 kamers tellende zomerhuis ontworpen door de Amerikaanse architect Richard Morris Hunt, afgestudeerd aan de École des Beaux-Arts in Parijs.
