Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Een neotropische migrant met een drastisch afnemende populatie, de goudvleugelzanger is een van de meest gewilde doelvogels voor Noord-Amerikaanse vogelaars. Briljant gekleurd, dit lid van de Parulidae vogelfamilie is gemakkelijk te identificeren als ze goed worden gezien, maar vanwege uitgebreide hybridisatie kunnen vergelijkbare vogels verwarrend zijn om te scheiden. Deze gedetailleerde factsheet kan vogelaars helpen meer te weten te komen over de goudvleugelzanger, hoe ze te identificeren en waar ze deze prachtige vogels kunnen zien.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Vermivora chrysoptera
- Gemeenschappelijke naam: Goudvleugelzanger
- Levensduur: 3-5 jaar
- Grootte: 4,75-5,15 inch
- Gewicht: 8-9 gram
- spanwijdte: 8 inch
- Staat van instandhouding: Bijna bedreigd
Identificatie van de Goudvleugelzanger
Deze vogels hebben een relatief lange, dunne snavel die scherp gepunt is. Mannetjes en vrouwtjes zien er enorm verschillend uit, met mannetjes briljanter gekleurd en vrouwtjes meer gecamoufleerd. Mannetjes hebben een felgele kroon, zwarte lores en een zwarte wangvlek, evenals een zwarte kin en keel. Deze gezichtsmarkeringen contrasteren moedig met een witte wenkbrauw en witte malar-streep. De nek, rug en romp zijn grijs en de buik is witachtig met een grijze wassing op de flanken. De zwarte vleugels hebben een brede gele vlek. De ogen en snavel zijn zwart, en de benen en voeten zijn donker.
Vrouwtjes hebben vergelijkbare markeringen, maar zijn over het algemeen bleker dan hun mannelijke tegenhangers, met grijze in plaats van zwarte lores, oorschelpen, snavel en keel. Vrouwtjes kunnen minder uitgebreid geel vertonen op de kruin en vleugels, maar de algehele kleuromvang kan variabel zijn.
De jongeren zijn gelijkaardig aan volwassenen, maar met minder duidelijke markeringen met een meer wazig of pluizig uiterlijk. Jonge mannetjes missen een volledig donkere keel, maar krijgen geleidelijk hun volwassen verenkleed.
Mannelijke goudvleugelzangers zijn uitbundige zangers in het vroege voorjaar als ze territoria claimen en werken om partners aan te trekken. Het typische lied is een snelle warble gevolgd door drie buzzy, uitgesponnen "tzip" noten. Het lied duurt drie tot vier seconden en kan vaak worden herhaald als het mannetje in de open lucht neerstrijkt om zijn kracht te verkondigen.
Habitat en verspreiding van de goudvleugelzanger
Deze grasmussen geven de voorkeur aan een gebroken, fragmentarische habitat zoals bosranden, tuinen, struikgewas, moerassen, moerassen, moerassen en struikgewas oeverzones. Hoewel de voorkeur wordt gegeven aan minder volwassen gebieden om te broeden, trekken deze zangers, nadat jonge jongen het nest hebben verlaten, naar aangrenzende gebieden met meer open, volwassen bossen.
Migratiepatroon
Tijdens het zomerbroedseizoen worden deze vogels gevonden in geschikte habitats van het zuidoosten van Manitoba tot het noorden van Minnesota en Wisconsin in het oosten tot het zuiden van Ottawa, New York en Vermont, evenals in heel Michigan. Hun broedgebied strekt zich ook uit tot in de Appalachen tot ver in het zuiden als Oost-Tennessee, West-Noord-Carolina en Noord-Georgië, hoewel een groot deel van de Appalachen is verdwenen. In de winter trekken deze vogels naar Midden-Amerika van Belize en Guatemala naar het zuiden naar het noorden van Zuid-Amerika in het noorden van Colombia en het oosten van Venezuela. Goudvleugelzangers brengen ook de winter door in Cuba, Puerto Rico en de Kaaimaneilanden.
Zwervende waarnemingen worden af en toe veel verder naar het westen geregistreerd dan verwacht, zelfs tot aan de Pacifische kust, evenals in andere delen van het Caribisch gebied. Zwervers worden het vaakst gezien tijdens de herfstmigratie.
Gedrag
Dit zijn relatief actieve grasmussen die rondfladderen in boomkruinen waar veranderende lichtpatronen en schaduwen hun gedurfde veren helpen opgaan in hun gedurfde verenkleed. Wanneer ze tussen bomen vliegen, heeft hun vlucht een fladderende kwaliteit. Hoewel dit geen extreem territoriale vogels zijn, kunnen mannetjes tijdens het broedseizoen agressief rivalen achtervolgen of zelfs bevechten.
Dieet en voeding
Deze grasmussen zijn acrobatische verzamelaars, vaak ondersteboven bungelend terwijl ze insecten van bladeren en takken verzamelen, meestal laag- of middelhoog in bomen en struiken. Ze zijn voornamelijk insecteneters en eten een reeks verschillende insecten, waaronder rupsen, spinnen en larven.
Nesten
Dit zijn monogame vogels. Het vrouwtje bouwt een komvormig nest op de grond, vaak aan de voet van een boom of verborgen door hoog gras, met behulp van bladeren, schors en gras en bekleedt de binnenkant van de beker met haar of vacht. Deze grasmussen zijn onderhevig aan broedparasitisme van bruinkopkoevogels en zullen vaak dienen als pleegouders voor de onverwachte gezinsuitbreidingen.
Eieren en jong
De ovale eieren variëren van wit of crèmekleurig tot lichtroze en zijn gemarkeerd met kleine bruine of lila vlekken of vlekken. Er zijn vier tot zeven eieren in elk broed, en er wordt slechts één broed per jaar grootgebracht.
Het vrouwtje broedt de eieren gedurende 10 dagen uit en nadat de altriciale jongen uitkomen, voeden beide ouders de kuikens nog eens negen tot tien dagen totdat ze klaar zijn om het nest te verlaten.
Goudvleugelzangers kruisen regelmatig met blauwvleugelzangers, waardoor verschillende nakomelingen ontstaan die Brewster's zangers worden genoemd. Die nakomelingen kunnen zelf hybridiseren met andere volledig soort goudvleugelzangers, en vogels van deze derde generatie zijn de zangers van Lawrence. Deze hybriden zijn geen afzonderlijke soorten, en elk vertoont sterke maar onduidelijke kenmerken van goudvleugelzangers.
Behoud van de goudvleugelzanger
De populatie van de goudvleugelzanger is in de afgelopen 50 jaar met meer dan 75 procent afgenomen en deze vogels worden geclassificeerd als bijna bedreigd, hoewel ze officieel nog niet met uitsterven zijn bedreigd. Habitatverlies en genetische verdunning door kruisingen en hybridisatie bedreigen deze grasmus, maar vogelaars kunnen helpen door niet alleen de leefomgeving thuis te beschermen, maar ook door duurzame, vogelvriendelijke landbouwpraktijken te ondersteunen, zoals koffie- en cacaoplantages in de schaduw in Midden-Amerika, waar deze vogels brengen hun winters door.
Tips voor vogels in de achtertuin
Deze grasmussen zijn geen gewone vogels in de achtertuin en zijn niet geneigd om erven of tuinen te bezoeken, maar het vermijden van het gebruik van pesticiden die voedselbronnen zouden kunnen elimineren, kan deze vogels helpen aantrekken. Ze kunnen ook foerageren in bladafval en ze reageren op pishing, vooral vroeg in het broedseizoen wanneer mannetjes agressiever zijn. Het verspreidingsgebied van deze vogel breidt zich iets naar het noorden uit, en vogelaars die stappen ondernemen om het type fragmentarische habitat te creëren waar deze grasmussen de voorkeur aan geven, kunnen succes hebben bij het aantrekken van hen.
Ontdek meer vogels in deze familie
Zangers zijn enkele van de favoriete soorten van de vogelaars, en er zijn veel mooie en onderscheidende grasmussen om van te genieten. Alvorens op zoek te gaan naar verschillende grasmussen, moeten vogelaars echter hun identificatievaardigheden voor grasmus opfrissen om deze soms vergelijkbare vogels van elkaar te kunnen onderscheiden. Als u stappen neemt om tuinzangers aan te trekken, kunt u deze vogels nog gemakkelijker zien door ze rechtstreeks naar de tuin van een vogelaar te brengen. Andere vogels die op de goudvleugelzanger kunnen lijken, zijn de witogige vireo.
