Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Op een oktoberdag in de Rocky Mountains vind je soms kilometerslange bevende espenbomen, hun herfstgoud misschien hier en daar onderbroken door het groen van een naaldboom of twee, als contrast. Elders kan dit kleurenduet worden omgekeerd. Hoe dan ook, wanneer je in dat deel van het land bent, zijn deze natuurlijke wonderen je frequente metgezellen. Maar het is misschien het beste om hun schoonheid in de natuur te bewonderen in plaats van te proberen ze in uw landschap te laten groeien.
Botanische feiten over trillende espenbomen
Trillende espbomen (botanische naam) Populus tremuloides, en ook wel "bevende espen" genoemd) hebben een goudgele herfstbladkleur, nadat ze de hele zomer diepgroene bladeren hebben gedragen. De oorsprong van de naam "beven" ligt in het feit dat het gebladerte van espen glinstert of beeft als er een briesje is. Deze kwaliteit is te danken aan de afgeplatte bladstelen of bladstelen van de bomen. Wat je hoort is het slaan van bladeren, die schudden en tegen elkaar slaan.
Schokkende espen hebben een groter bereik dan elke andere boom in Noord-Amerika, hoewel ze niet worden gevonden in de regio in het zuidoosten van de VS. Ze worden gevonden in Newfoundland en Alaska in het noorden tot ver in het zuiden als centraal Mexico, maar hun grootste concentratie is in Canada en het noorden van de VS. Ze zijn misschien wel de dominante herfstbladboom in het westen van Noord-Amerika, maar New Englanders zijn ook bekend met de herfst kleur die deze loofbomen geven.
Leuk weetje
De bevende esp werd de staatsboom van Utah, ter vervanging van de Colorado-blauwe spar, die sinds 1933 de staatsboom was. Hij is te vinden in elk graafschap van de staat, goed voor ongeveer 10 procent van de bosbedekking van Utah, volgens de site van de staatsbibliotheek .
Schokkende espen hebben ook een mooie, witachtige bast die vrij glad is als ze jong zijn. Espen bereiken gewoonlijk een hoogte van 20 tot 50 voet op de vervaldag, met een spreiding van 10 tot 30 voet in de kruin.
Verwanten van trillende Aspen
Deze herfstexemplaren zijn leden van de wilgenfamilie. Ze zijn nauw verwant aan populieren, zoals Lombardische populieren (Populus nigra). Net als hun familielid uit de wilgenfamilie, is de wilg (Salix verkleuren), bevende espbomen dragen in de lente katjes, die als hun bloemen dienen, en zijn tweehuizig.
Een ander familielid is de oostelijke cottonwood (Populus deltoides), die zijn algemene naam dankt aan de pluizige haren die aan de zaden zijn bevestigd. Dit "katoen", dat in de wind waait, is een mechanisme dat door de plant wordt gebruikt om zijn zaad te verspreiden, vergelijkbaar met paardebloemen (Taraxacum officinale), bijvoorbeeld. Maar oostelijke cottonwood is een veel grotere boom dan bevende espen, die vaak een hoogte van 80 voet of meer bereikt.
De bigtooth esp (Populus grandidentata) is genoemd naar de richels (of "tanden") die langs de bladranden lopen die veel groter zijn dan die op trillende espen. Dit is een ander familielid dat groter wordt - 50 tot 80 voet - dan bevende esp.
Zilverbladige populier (Populus alba) heeft een andere hoek. In plaats van herfstgoud te bieden, heeft het in de zomer zilverachtige bladeren.
Potentiële problemen met groeiende trillende espenbomen
Kweek trillende espen in de volle zon en in constant vochtige maar goed doorlatende grond. Verrijk de grond (en verbeter tegelijkertijd de drainage) door bodemverbeteraars te mengen.
Als je in gebieden woont waar bevers leven, moet je je trillende espbomen beschermen door de stammen in een hek te wikkelen. Bevers zullen er eerder aan werken dan welke andere boom dan ook. De wisselwerking, in termen van dieren in het wild, is dat korhoenders en andere vogels de espenknoppen in de winter als voedselbron waarderen.
Helaas zijn er tal van ziekten en plagen die trillende espen teisteren, waaronder:
- boorders
- kankers
- Bladvlek
- echte meeldauw
- roest
- Schaal
Waar en hoe ze groeien
Deze liefhebber van het koude weer doet het het beste in USDA-planthardheidszones 1 tot 6; het is geen goede keuze voor gebieden met warme klimaten.
Trillende espen verspreidden zich door klonen om een monocultuur te vormen; dit vermogen helpt hen gemakkelijk te naturaliseren. Ze verspreiden zich snel in verstoorde gebieden, zoals gebieden die door brand zijn verwoest, en groeien snel op enige hoogte. Het zijn goede keuzes voor landschapsarchitectuur als je een snelgroeiende boom nodig hebt en veel ruimte om te vullen, omdat ze snel in hoogte zullen groeien en zich verspreiden. Maar het is geen goede keuze voor kleine tuinen, waar goed opgevoede planten beter werken.
Als je hun herfstkleur op prijs stelt, zijn er veel bomen met geweldige herfstkleuren die betere keuzes zijn voor je tuin dan bevende espen. Typen met gouden bladeren zijn onder meer:
- Sunburst-honingsprinkhaan (Gleditsia triacanthos var. inermis Zonnebloem)
- Berk (Betula spp.)
- Shagbark hickory notenbomen (Carya ovata)
- Amerikaanse beuk (Fagus grandifolia)
Waarschuwing
De wortelsystemen van de boom zijn krachtig en agressief. Plant deze boom niet rond leidingen, septic tankafvoervelden of verharde constructies. Hun wortelstelsels kunnen zowel openbare trottoirs als privépaden beschadigen.
