"Geef me land, veel land en de sterrenhemel daarboven - Don't fence me in", zou het themalied van de Western Juniper kunnen zijn.
Juniperus occidentalis ontleent zijn botanische naam aan het woord occidental, wat een inboorling of inwoner van het westen betekent. De jeneverbessoort, net als de zanger van het lied, probeert momenteel zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied uit te breiden. Terwijl mensen huisvesting, veeteelt of commerciële eigendommen verspreiden en ontwikkelen in gebieden die ooit de belangrijkste ecosystemen waren voor de westelijke jeneverbes, heeft de boom zich elders verspreid. Dit heeft de eens zo grote boom een beetje hinderlijk gemaakt op plaatsen waar bosbeheer nodig is.
Tenzij u van plan bent een grote stand van westerse jeneverbessen te planten, laat mensen u er niet van weerhouden deze prachtige inheemse plant in uw eigen landschap te planten. Wees echter gewaarschuwd dat deze boom extreem langzaam groeit en niet goed transplanteert nadat hij is gevestigd. Planning is een must bij het overwegen van het voor uw tuin.
Western Junipers zijn coniferen die groeien tot een gemiddelde van 50 voet met uitzonderlijke bomen die groeien tot een hoogte van wel 80 voet. De bladeren van volwassen planten zien eruit als schubben, maar zijn goed gesloten naalden. De juveniele bladeren zijn naaldachtig en ongeveer een kwart inch lang. De kegels op vrouwelijke westelijke jeneverbessen worden vaak aangezien voor bessen. Ze hebben blauwe vlezige pulp die vaak bedekt is met een witte bloei.
Deze kegels worden gegeten door allerlei soorten dieren in het wild, maar als ze overleven om na twee jaar te rijpen, zullen ze hun zaden vrijgeven.
Naast een maaltijd voor de inheemse fauna, hebben de kegels, bladeren en hout van de westelijke jeneverbes vele toepassingen in medicinale, rituele, ambachtelijke en culinaire kunsten en worden ze al duizenden jaren voor deze doeleinden gebruikt.
De oudst bekende westelijke jeneverbes ter wereld is de Bennett-jeneverbes in het Stanislaus National Forest van Californië, 3000 jaar oud. Deze bomen gaan lang mee als je ze goed plant en verzorgt.
| Botanische naam | Juniperus occidentalis |
| Gemeenschappelijke naam | Westerse jeneverbes |
| Planttype: | Boom, Struik |
| volwassen maat | 12 tot 50 voet |
| Blootstelling aan de zon | Volle zon tot halfschaduw |
| Grondsoort | Zand, grind, losse rots |
| Bodem pH | Neutraal maar verdraagt zeer alkalische bodems |
| Bloeitijd | Geen bloei |
| Bloemkleur | Geen bloem maar vertoont blauwe tot paarse besachtige kegels. |
| Winterharde zones | 5-9 |
| Inheems bereik | West naar Pacific Northwest Verenigde Staten |
| Toxiciteit | Nee |
Verzorging van Western Juniper-bomen
Bij het kweken van de westelijke jeneverbes zul je een aantal hindernissen tegenkomen. Ten eerste kunnen deze bomen moeilijk te vinden zijn in tuincentra of kwekerijen. Zoals hierboven vermeld, krijgt het een reputatie als een van die vreemde planten die tegelijkertijd inheems en invasief is. Als je er een kunt vinden en van plan bent hem in een gecontroleerde omgeving te planten, laat de "onkruidigheid" je er dan niet van weerhouden om deze iconische boom te laten groeien.
Ten tweede is dit een extreem langzaam groeiende boom. De eerste tien jaar of zo zal de groei van de boom meestal plaatsvinden in de vorm van het naar beneden sturen van een penwortel. Vervolgens sturen ze zijwortels langs het oppervlak die vijf keer zo hoog kunnen zijn als de jonge boom. Ten slotte zal de boom na ongeveer 15 jaar een groeispurt krijgen en snel opgroeien, wel 15 cm per jaar, om zijn conische vorm te krijgen. De westelijke jeneverbes is echt een oefening in geduld.
Met die overwegingen in gedachten, overweeg je locatie en plan je het huis van je westelijke jeneverbes. Het zal zijn ruimte nog heel lang naar huis noemen. Denk aan nutsvoorzieningen en infrastructuur waar de roots misschien mee te maken krijgen, niet alleen nu, maar tot twee decennia in de toekomst.
Haal de boom uit zijn jute of bak (tenzij je bareroot hebt gekregen) en zet hem in een gat dat twee keer zo breed is als de kluit of bak van je boom, en net zo diep. Zorg ervoor dat u het rechtop houdt terwijl u het gat vult en de grond samendrukt. Mulch lichtjes tot een diepte van drie centimeter tot aan de druiplijn van de boom, en zorg ervoor dat er geen mulch de stam van de boom zelf raakt. Als uw boom op een winderige plek staat, overweeg dan om hem uit te zetten om ervoor te zorgen dat hij rechtop blijft staan.
Licht
De westelijke jeneverbes geeft de voorkeur aan volle zon, maar kan halfschaduw aan. Zoals alle jeneverbessen is hij aanpasbaar, maar gedijt hij niet in een schaduwrijke omgeving.
Bodem
Losse anorganische grond met neutrale pH is het beste voor de westelijke jeneverbes. Het toevoegen van vermiculiet, perliet of een puimsteenmengsel is perfect als je je grond wilt aanpassen om het textuur te geven om je jeneverbes te helpen gedijen.
Water
De westelijke jeneverbes zal water vinden met zijn immense wortelstelsel, maar zal vaker water nodig hebben als hij jong is. Het is een droogtetolerante soort, net als de meeste planten in het geslacht Juniperus.
Temperatuur en vochtigheid
Deze plant geeft de voorkeur aan warme droge temperaturen, maar is winterhard tot -20 graden Fahrenheit.
Kunstmest
De westelijke jeneverbes heeft geen voeding nodig
Is de westelijke jeneverbes gif.webptig?
De westelijke jeneverbes is niet gif.webptig en is de meest voorkomende jeneverbes die wordt gebruikt bij het maken van huisgin.
Oppotten en verpotten van Western Juniper
De westelijke jeneverbes wordt vaak gebruikt bij het maken van bonsai. Een ander probleem is het vinden van een exemplaar in de boomkwekerij. Een oplossing is het vinden van zaailingen op eigen grond waar je toestemming voor hebt gekregen. De jonge zaailingen zijn nog steeds op een punt dat ze kunnen worden getransplanteerd en waarmee je meerdere planten kunt oogsten als je geluk hebt.
Denk er altijd aan om de toestemming van de landeigenaar te krijgen en neem nooit van openbare grond. Plantenstroperij is illegaal.
Zodra je een exemplaar hebt gevonden dat je bevalt, transplanteer je het naar een pot met bonsaigrond, die bestaat uit anorganische stoffen zoals puimsteen, vermiculiet en gemalen lava. Af en toe wordt ook pijnboomschors toegevoegd. Na enige tijd kun je verpotten naar een grotere container door de grond van de wortels te verwijderen en te trimmen en de boom vervolgens om te vormen tot je eigen westerse jeneverbesbonsai.
