Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Het gebruik van oude bielzen voor landschapsprojecten zoals keermuren, tuinranden en verhoogde tuinbedden was ooit heel gebruikelijk en werd zelfs als een goede milieustrategie beschouwd. Toen oude spoorlijnen een nieuwe bestemming kregen als wandel- en fietspaden, leek het een goede manier om het hout te gebruiken om de enorme bielzen in landschapswerk opnieuw te gebruiken.
Maar de meeste bielzen zijn doordrenkt met creosoot om ze een lange levensduur te geven, en in uw landschap vormen ze een gevaar voor de gezondheid omdat de chemische stof geleidelijk in de grond uitspoelt. Zoals met veel ouderwetse praktijken die we van onze grootouders of ouders hebben geleerd (zoals het besproeien van paardenbloemen met herbicide), begrijpen we nu dat spoorbielzen een gevaar voor het milieu vormen.
De gevaren van creosoot
Het belangrijkste probleem met bielzen is de aanwezigheid van creosoot. Hoewel het een effectief conserveermiddel is tegen bederf en insectenschade, is de stof vanwege zijn toxiciteit verboden voor huishoudelijk gebruik. Creosoot is een olieachtig bijproduct van de destillatie van koolteer. Creosootbehandeling van bielzen zorgt voor een langdurige conservering van het hout, dat uiteraard bestand moet zijn tegen zware druk en barre weersomstandigheden.
U bent misschien ook bekend met creosoot als een stof die wordt gecreëerd door houtrook en die zich kan ophopen in de schoorsteen van uw houtkachel, aangezien veel houtkachels meters hebben die aangeven wanneer creosoot zich kan ophopen. Ophoping van creosoot in schoorstenen is gevaarlijk omdat het ontvlambaar kan zijn en mogelijk kan leiden tot een huisbrand. Blootstelling aan creosoot kan om een aantal redenen gevaarlijk zijn:
- Risico op kanker
- Chemische brandwonden op de huid
- Oog irritatie
- Ademhalingsproblemen
- Nier- of leverproblemen
- stuiptrekkingen
- Mentale verwarring
- Dood
Gevaar door blootstelling aan creosoot is niet alleen een kwestie van direct contact. Creosoot kan oplossen in water en vele jaren nodig hebben om af te breken, waardoor het grondwater in de tussentijd vervuilt. Dit kan gevolgen hebben voor mensen, huisdieren, dieren in het wild en nuttige insecten. En creosoot in de bodem kan tientallen jaren blijven bestaan.
Oude spoorwegbanden weggooien
Spoorbielzen mogen nooit worden verbrand. Dit geldt voor alle behandelde houtproducten, die door rook gif.webptige gassen kunnen afgeven en ziekte of andere gevaren kunnen veroorzaken. Ook is aangetoond dat de as afkomstig van verbrand hout dat creosoot bevat gif.webptig is. Evenzo mag zaagsel van het zagen van chemisch behandeld hout (zoals bielzen) niet worden ingeademd, omdat het ademhalingsproblemen kan veroorzaken. Gebruik altijd een masker of gasmasker bij het zagen van hout van onbekende oorsprong.
In veel gemeenschappen kunnen bielzen op dezelfde manier worden weggegooid als ander vast afval op standaard stortplaatsen, maar zorg ervoor dat u de plaatselijke provinciale en gemeentelijke wetten met betrekking tot gevaarlijke stoffen controleert. Zelfs op stortplaatsen zal creosoot geleidelijk uit het hout lekken en uiteindelijk zijn weg vinden naar de grondwatervoorraden, dus leggen gemeenschappen steeds meer beperkingen op aan de verwijdering van materialen die creosoot of andere gif.webptige chemicaliën kunnen bevatten. Het kan zijn dat u nu oude bielzen naar een speciale locatie moet brengen die is uitgerust om veilig met chemicaliën beladen bouwmaterialen te verwerken.
Andere chemicaliën in spoorwegbanden
Sommige commerciële spoorweghoutsoorten kunnen gechromateerd koperarsenaat (CCA) gebruiken, een verbinding die bedoeld is om microbiële of insectenschade in hout te voorkomen. Deze verbinding bevat typisch chroom, koper en arseen. CCA is dezelfde chemische stof die is gebruikt in andere houtsoorten voor gebruik buitenshuis. CCA was ooit de standaardverbinding die werd gebruikt voor het onder druk behandelen van hout dat bedoeld was voor contact met de grond buiten, hoewel de gevaren van de chemicaliën al snel duidelijk werden.
In 2003 kwamen de EPA en de houtindustrie overeen om CCA geleidelijk af te schaffen ten gunste van alternatieve conserveermiddelen. Omdat de gevaren van deze chemische stof nu worden begrepen, wordt CCA niet meer vaak gebruikt. In plaats daarvan is het meest voorkomende conserveermiddel nu ACQ (alkalisch koper quaternair), een houtconserveringsmiddel op waterbasis met relatief lage risico's.
CCA-geïmpregneerde houtsoorten die momenteel in gebruik zijn, worden niet als gevaarlijk beschouwd als ze ongestoord blijven en u hoeft ze niet te vervangen. Maar inademing van zaagsel kan arseenvergif.webptiging veroorzaken, en het is aangetoond dat de as die voortkomt uit het verbranden van CCA-behandeld hout vergif.webptiging veroorzaakt bij vee. Kweek geen voedsel in de buurt van CCA-behandeld hout en volg bij het weggooien van CCA-hout de lokale richtlijnen.
Alternatieven voor het gebruik van spoorwegbanden
Verhoogde bedden zijn geweldige manieren om bloem- of groentebedden aan uw tuin toe te voegen. Maar het is belangrijk om bouwmaterialen te gebruiken die geen gif.webptige stoffen in de bodem of het grondwater laten uitlogen. Een veel veiligere optie dan bielzen zijn oude schuurbalken, als je ze kunt vinden, maar af en toe kunnen schuurbalken verontreinigd zijn met stoffen zoals motorolie of machineolie.
Veel gemeenschappen hebben nu groepen die geïnteresseerd zijn in het recyclen of hergebruiken van geborgen bouw- of bouwmaterialen, dus u kunt hout of andere materialen vinden om u te helpen bij het bouwen van uw verhoogde bedden of het creëren van barrières voor uw aanplant.
Modern onder druk behandeld hout dat ACQ gebruikt in plaats van CCA wordt als veilig beschouwd voor het bouwen van verhoogde bedden, zelfs die worden gebruikt om groenten te verbouwen. En een willekeurig aantal andere materialen worden ook gebruikt, waaronder betonnen bouwstenen, betonnen keermuurblokken of rivierkeien.
