- Moerasberk (Betula pumila)
- Kersenberk (Betula lenta)
- Dwergberk (Betula nana)
- Himalayaberk (Betula utilis var. jacquemontii)
- Japanse Witte Berk (Betula platyphylla 'Japanica')
- Papierschors Berk (Betula papyrifera)
- Rivierberk (Betula nigra)
- Zilverberk (Betula pendula of B. verrucosa)
- Treurberken (Betula pendula var.)
- Waterberk (Betula occidentalis of Betula fontinalis)
- Gele Berk (Betula alleghaniensis)
Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Berkenbomen behoren tot het geslacht Betula en zijn geclassificeerd als onderdeel van de Betulaceae familie van planten. Het zijn meestal kleine tot middelgrote bomen en struiken die voorkomen in gematigde streken op het noordelijk halfrond. Sommige soorten groeien in struikachtige clusters. Anderen zijn bomen die samenklonteren met meerdere stammen. En andere groeien als klassieke eenstammige bomen. De meeste berken worden gekenmerkt door kenmerkende bast met papierachtige platen; het uiterlijk van de schors is vaak het kenmerk dat de soort zijn gebruikelijke namen geeft. De prachtige schors en bladeren maken berken tot een veelvoorkomende keuze in landschapsarchitectuur, maar het zijn relatief kortlevende bomen in vergelijking met ander hardhout. En velen zijn vatbaar voor schade door insecten en ziekten.
De meeste berken zijn waterliefhebbers, wat geweldig kan zijn als je grond hebt die de neiging heeft om vochtig te zijn. De wortels kunnen echter naar uw sanitaire leidingen gaan als een grote boom te dicht bij uw huis wordt geplant. Laat dit je echter niet afschrikken; dit zijn prachtige bomen en moeten zeker worden overwogen voor opname in uw landschap. Berken zijn snelgroeiende bomen die snel voordeel kunnen opleveren voor uw tuin.
Tip
Insectenplagen treffen het meest waarschijnlijk een berkenboom in gebieden waar deze gewond of ziek is. Door uw bomen goed gesnoeid en vrij van beschadigde takken te houden, kunt u de kans op aantasting door bronzen berkenboorder of andere insecten aanzienlijk verkleinen.
Hier zijn 11 veel voorkomende soorten berken voor uw landschap.
- 01 van 11
Moerasberk (Betula pumila)
Moerasberk is een middelgrote, kortlevende, klompvormende struik die gedijt op natte plaatsen. De plant verdraagt incidentele overstromingen, alkalische grond, kleigrond en strooizout. Wanneer geplant in woonlandschappen, groeit het goed rond watermassa's of in drassige gebieden. Moerasberk is een goede keuze voor regentuinen.
Andere veel voorkomende namen zijn onder meer: moerasberk, glandulaire berk, dwergberk, en hars berk.
- Inheems gebied: Noord Amerika
- USDA-groeizones: 2 tot 9
- Hoogte: 5 tot 10 voet
- Blootstelling aan de zon: volle zon
- 02 van 11
Kersenberk (Betula lenta)
Kersenberk is een grote boom die groeit uit een enkele hoofdstam. Glanzende, roodbruine bast en geel blad maken dit een aantrekkelijke boom voor gazons en verwilderde gebieden. De schors, op volwassen bomen, ontwikkelt verticale scheuren die onregelmatige geschubde platen vormen, die sterk lijken op de schors van kersenbomen. De boom bloeit in april en mei, produceert vruchtkatjes van augustus tot oktober en dient als voedselbron voor herten, elanden, konijnen en verschillende vogels. Deze boom trekt ook prachtige vlinders naar het landschap, maar is resistent tegen de bronzen berkenboorder die andere soorten berken kan verwoesten. Gebroken twijgen verspreiden een pittige wintergroene geur en gefermenteerd sap is een ingrediënt in berkenbier.
Regionaal kan de kersenberk met andere veel voorkomende namen worden genoemd, waaronder: zwarte berk, zoete berk, mahonie berk, Virginia rondbladige berk, of kruiden berk.
- Inheems gebied: Oost-VS, van Maine tot Noord-Georgia
- USDA-groeizones: Zones 3 tot 8
- Hoogte: 40 tot 70 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
- 03 van 11
Dwergberk (Betula nana)
Betula nana is een kleine dwergstruik, afkomstig uit arctische en koele gematigde streken, vooral toendra-landschappen. Het zal onder verschillende omstandigheden groeien, hoewel het de voorkeur geeft aan natte maar goed doorlatende locaties met een rotsachtige, voedselarme, zure grond. Het verdraagt schaduw niet goed. De dwergberk wordt zelden in landschappen geplant, maar is belangrijk als bedekkende vegetatie in koude noordelijke gebieden.
Andere namen voor deze boom zijn: moerasberk en arctische berk.
- Inheemse gebieden: Groenland, IJsland, Noord-Europa, Noord-Azië en Noord-Noord-Amerika
- USDA-groeizones: Zones 1 tot 8
- Hoogte: 6 inch tot 3 voet lang
- Blootstelling aan de zon: volle zon
- 04 van 11
Himalayaberk (Betula utilis var. jacquemontii)
De sierwaarde van Himalaya-berk omvat mooie lentebloemen, een rijke gele herfstkleur en een helderwitte papierachtige schors. Het is een middelgrote boom met een enkele stam die snel vertakt in een piramidevorm. Deze berkensoort is zeer gevoelig voor de bronzen berkenboorder en moet meestal worden verwijderd en/of vervangen, vooral in warmere streken. Het is een steviger en langerlevende boom in koelere klimaten.
Deze boom heeft andere veel voorkomende namen, waaronder: witgeschorste Himalaya berken en Jacquemonti berk.
- Inheems gebied: West Himalaya, Nepal
- USDA-groeizones: 4 tot 7
- Hoogte: 30 tot 50 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon; kan wat lichte schaduw hebben
- 05 van 11
Japanse Witte Berk (Betula platyphylla 'Japanica')
Deze soort, ook bekend als Aziatische witte berk, is een middelgrote tot grote boom met witte bast en dunne spreidende takken die eindigen in hangende twijgen. Deze boom groeit het beste in medium tot natte, goed doorlatende, zandige of rotsachtige leem. Hoewel hij de voorkeur geeft aan de volle zon, gedijt de Japanse witte berk in noordelijke en oostelijke blootstellingen die wat schaduw in de middag ontvangen. Een belangrijke vereiste is constant vochtige grond. Net als verschillende andere leden van de berkenfamilie, presteert deze berk het beste in een koeler klimaat; met warmere zones waardoor de gevoeligheid voor berkenboorderinsecten toeneemt.
- Inheems gebied: Mantsjoerije, Korea, Japan
- USDA-groeizones: 3 tot 8
- Hoogte: 40 tot 50 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
- 06 van 11
Papierschors Berk (Betula papyrifera)
Deze boom is voornamelijk afkomstig uit Alaska, Canada en de noordelijke staten van de VS en heeft een mooie witte schors en een gele herfstkleur. Het kan groeien als een boom met één stam of in kleine bosjes met meerdere stammen. Papierberk wordt zo genoemd vanwege de dunne witte bast die vaak in papierachtige lagen van de stam afbladdert. Het is ook bekend als de kano berk of witte berk. Dit is de klassieke berkenboom die door indianen wordt gebruikt om veel nuttige producten te maken, van schoeisel tot hun beroemde kano's van berkenbast. Knoppen, katjes en bladeren zijn samen met twijgen en schors een voedselbron voor vogels en andere dieren in het wild. De Paper Bark berk vertoont enige weerstand tegen de bronzen berkboorder.
- Inheems gebied: Noord-Noord-Amerika
- USDA-groeizones: 2 tot 7
- Hoogte: 45 tot 100 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon tot lichte schaduw
- 07 van 11
Rivierberk (Betula nigra)
Rivierberk is een steeds populairdere, snelgroeiende boom voor het thuislandschap. Het kan groeien als een eenstammige boom of een meerstammige klonterende boom. Het heeft een kenmerkende zalmroze tot roodbruine bast die exfolieert om lichtere binnenbast te onthullen die het hele jaar door interesse in het landschap biedt. Het donkergroene blad verkleurt in de herfst prachtig botergeel. Rivierberk is goed bestand tegen de bronzen berkenboorder. Het is een van de weinige echt hittebestendige berken.
Rivierberk kan ook bekend staan als: rode berk, zwarte berk, of water berk.
- Inheems gebied: Oost-VS
- Geprefereerde winterhardheidszones: Zones 4 tot 9
- Hoogte: 40 tot 70 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
- 08 van 11
Zilverberk (Betula pendula of B. verrucosa)
De zilverberk heeft een aantrekkelijke hangende groeiwijze en een kenmerkende witte bast die in papierachtige reepjes loslaat. Het groeit als eenstammige boom die geleidelijk verandert van piramidale vorm naar een meer ronde, ovale kroon. Ook bekend als Treurberk of Europese witte berk, werd de zilverberk ooit veel gebruikt in landschappen, maar de hoge gevoeligheid voor de bronzen berkboorder heeft het gebruik ervan de laatste jaren beperkt.
- Inheems gebied: Europa, Azië
- USDA-groeizones: 2 tot 7; kan worden gekweekt in 8 en 9, maar zal een kortere levensduur hebben
- Hoogte: 40 tot 80 voet, afhankelijk van cultivar
- Blootstelling aan de zon: volle zon
- 09 van 11
Treurberken (Betula pendula var.)
Bomen die bekend staan als huilende berken zijn over het algemeen verschillende natuurlijk voorkomende of gecultiveerde variëteiten van zilverberk (Betula pendula), hierboven omschreven. Exacte details zoals teeltzones en hoogte zijn afhankelijk van de specifieke variëteit.
Veel voorkomende variëteiten zijn onder meer:
- Krullende berk (B. slinger'Carelica')
- Cutleaf huilende Europese berk (B. slinger 'Gracili')
- Gouden wolk huilende berk (B. slinger 'Gouden Wolk')
- Paarse treurberk (B. slinger 'Purpurea')
- Zweedse berk (B. slinger 'Dalecarlica' of 'Laciniata')
- Tristis huilende berk (B. slinger 'Tristis')
- Young's huilende berk (B. slinger 'Youngii') (foto)
- 10 van 11
Waterberk (Betula occidentalis of Betula fontinalis)
Waterberk komt meestal voor langs beken in bergachtige gebieden, waar hij groeit in dicht struikgewas. De schors is donker roodbruin tot zwartachtig en glad. In tegenstelling tot andere berkenbomen pelt de bast niet. Deze boom is een bron van voedsel en logeermateriaal voor de gewone Noord-Amerikaanse bever.
Andere veel voorkomende namen voor deze boom zijn: westelijke berk, rode berk, rivierberk, zwarte berk, en westelijke rode berk.
- Inheems gebied: West-Noord-Amerika, bergachtige gebieden
- USDA-groeizones: 3 tot 7
- Hoogte: Struikachtige vorm kan 25 voet lang worden; als een boom, tot 40 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
- 11 van 11
Gele Berk (Betula alleghaniensis)
Gele berk, genoemd naar de kleur van zijn bast, is een relatief langlevende berk die doorgaans 150 jaar groeit en zelfs tot 300 jaar kan groeien in oerbossen. Het is een enkelstammige boom met geelbronskleurige bast die in smalle horizontale stroken afbladdert. Dit is een belangrijke soort voor de Noord-Amerikaanse houtindustrie en een belangrijke voedselbron in het bos voor vogels en dieren in het wild.
Gele berk kan regionaal bekend zijn als moerasberk, krulberk, goudberk, of harde berk.
- Inheems gebied: Noordoost Noord-Amerika
- USDA-groeizones: 3 tot 7
- Hoogte: 50 tot 80 voet
- Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
-
Bog Berk. Het Morton-arboretum.
-
De bronzen berkenboorder en het beheer ervan. Uitbreidingsservice van de Universiteit van Minnesota.
