Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Basaal verwijst in het algemeen naar de basis van een structuur. Planten met basale groei groeien vaak in zogenaamde "rozetten", wat betekent dat de bladeren een cirkel vormen aan de basis van de stengel, allemaal tot een vergelijkbare lengte groeien en enigszins lijken op de bloembladen van een roos.
Hoewel er veel variatie is tussen planten die basale rozetten vormen, zien planten die hun rozetten behouden er het hele seizoen netjes uit, omdat hun middelen zo gericht zijn op hun minimale groei.
Wat is een basaal blad?
Een basaal blad is een blad dat het laagst groeit op de stengel van een plant of bloem. Basale bladeren zijn een goede bescherming voor de wortels van de plant wanneer het bovenste deel afsterft. Paardebloemen hebben veel basale bladeren, waardoor ze moeilijker uit de grond te scheuren zijn.
Waarom planten basale bladeren laten groeien
Er zijn verschillende redenen waarom planten basale bladeren laten groeien.
- Het cluster van laagzittende bladeren kan dienen als bescherming voor de wortels van de plant wanneer de top van de plant in de winter afsterft.
- Planten zoals sla en veel vetplanten kunnen in rozetten groeien om water te besparen. Wanneer ze klaar zijn om te gaan zaaien, verlengt de stengel, of bouten, en zet bloemen en zaden. In dit geval sterft de oorspronkelijke plant meestal af.
- Veel onkruiden, zoals de gewone paardenbloem en weegbree, worden beschermd door hun basale rozetten omdat de bladeren het moeilijker maken om de plant uit de grond te trekken. De bladeren wijken lang voordat de wortel loslaat.
Vaste planten
Sommige vaste planten vormen slechts tijdelijke basale rozetten. Ze sturen een stengel op met extra bladeren en de basale rozet kan volledig verdwijnen. Planten met tijdelijke basale rozetten zijn onder andere grasklokje (Campanula rotundifolia), madeliefje (Chrysanthemum leucanthemum), kronkelige muurpeper (Sedum ternatum), en duizendblad (Achillea millefolium).
Sommige planten, zoals het Engelse madeliefje (Bellis perennis), behouden hun basale rozetvorm gedurende hun hele levenscyclus. Dit worden "eeuwige rozetplanten" genoemd. De bloemstelen groeien gewoon boven de rozet uit.
Dan zijn er meerjarige planten die nieuw basaal gebladerte opsturen zodra het oudere gebladerte er moe en versleten uitziet. Deze nieuwe groei vormt een rozet, zoals het nieuwe blad dat aan de basis van longkruid (Pulmanaria) planten, zodra de bloemen beginnen te vervagen. Wanneer dit gebeurt, moeten de oudere, vervagende bladeren worden afgesneden, zodat alleen de basale rozet overblijft en de plant zich kan concentreren op het opslaan van zijn energie en voedsel, terwijl hij zich voorbereidt op het volgende seizoen. Andere voorbeelden van vaste planten die later in het groeiseizoen nieuwe basale groei veroorzaken, zijn koraalbellen (Heuchera), Jacob's ladder (Polemonium), echte geraniums en paardebloemen.
Eenjarige planten
Eenjarige planten kunnen ook als rozetten groeien. Velen van hen zijn onkruid, zoals de eerder genoemde paardebloemen en weegbree, maar er zijn ook enkele eenjarige tuinplanten, waaronder Engelse madeliefjes (Bellis perennis), fijnstraaltje (Erigeron annuus), en viper's bugloss (Echium vulgare).
Tweejarige planten
Veel rozetvormende planten zijn tweejarigen, wat logisch is, aangezien tweejarige planten hun eerste jaar doordrenken met voedingsstoffen en energie opslaan. Ze hebben geen lange stelen nodig en veel blad dat met hun wortels concurreert. Het is dus niet ongebruikelijk voor biënnales, zoals vingerhoedskruid (Digitalis), om hun eerste jaar als basale rozetten te groeien, hun energie te sparen en vervolgens een regelmatige bloeiende stengel te sturen in hun tweede groeijaar.
Sommige biënnales die in hun eerste jaar rozetten vormen, zijn Susan met zwarte ogen (Rudbeckia hirta), lobelia, koekoeksbloem (Lychnis coronaria), Ranunculus en toverstokbloem (Gaura).
